Vanmorgen gesprek voor de 24/7 zorg.
Het wordt zoals verwacht een emotioneel gesprek,
want tja sommige dingen worden dan benoemd
zoals ze zijn .
Toch lijkt het haar een uitstekende oplossing ,
en het lijkt mij dat we het ook zo snel mogelijk moeten starten.
Want ze gaat domweg per dag achteruit
met allerhande vage klachten er bij.
Ook haar pijnmedicatie komt ter sprake en ik besluit
om contact te zoeken met de huisarts om te kijken
wat we er dan wel of niet mee kunnen.
Vrij simpel zou je denken ?
Nou toen begon het pas.

Krijg HA aan telefoon en die medicatie kan opgeschroeft worden
dat is geen enkel probleem.
De andere zorginstelling moet een indicatie hebben
en dan begint HA zich af te vragen of we dat niet te snel in gang zetten.
Want dat is voor max 3 maanden.
Als ik haar vertel hoe snel ze achteruit gaat, hoeveel extra zorg er al moet zijn
wil ze graag contct met huidige zorginstelling.
Ok, bel dr wel weer achter aan.

Ondertussen haal ik de boodschappen bij elkaar,
en gaan we maar weer aan tellie hangen.
OH die indicatie komt er wel hoor maar dan is het wanneer
en hoe.
Scheelt de 2 zorginstellingen hebben al onderling contact.
Maar dan krijg je zo’n 3 luik om te bellen.
Als ik dan vanmiddag even bij Omama ben is gelukkig haar
IVér er zelf en ik kan ik open en eerlijk dingen bespreken.
Ik doe dat ook gewoon waar Omama en broer bij zijn,
zodat ze weten wat er speelt, hoe het gaat , vind dat fair genoeg.

Broer die zich na gesprek met IVer kwaad maakt om het feit
dat er voor een voedselbank mensen in een winkel staan
om te vragen naar donaties.
Zegt genoeg over zijn manier van reageren en denken,
denk ik .

Effin : verhaal is nu dat huidige zorg dinsdag contact heeft met HA
vandaar uit wordt het terug gekoppeld naar andere zorg,
en naar mij.
EN als het een beetje mee zit heeft ze volgend weekend
24/7 iemand bij haar.
Dan hoeft ze niet meer te bellen, of te wachten tot er iemand komt.
Kan ze liggen, staan, lopen wanneer ze wil en heeft ze totaal
de regie over haar eigen .
En dat gun ik haar ,plus het feit :
ze heeft aanspraak , kan worden opgevangen als ze emotioneel is,
het zal haar meer rust brengen dan ze nu heeft.
Want van alles wat ik lees in het dossier?
Wordt ik nu niet bepaald vrolijk om eerlijk te zijn….
dus die 3 maand?
Hoop het voor haar zonder pijn
maar mijn gevoel zegt iets heel anders.

Dat ik ondertussen een moe hoofd heb
zal niemand verbazen, dan is even werken
eigenlijk gewoon lekker.

Effin nu weekend, morgenavond feest.
Veel leuker om over na te denken 😉

Fijn weekend lieve lezers.

XXXXXXXX