Ik moet even mijn gevoel en gedachten loslaten 
op wat demandiezichmijnbroernoemde mee bezig is.
In eerste instantie ben ik boos, hoe doortrapt hij gemeen
hij zich dingen toe eigend ……
hoe hij misbruik heeft gemaakt van iemand die ziek was.
Maar aan de andere kant?
Die zelfde iemand maakte zelf jaren misbruik van 
jawel iemand die ziek was.

Hoe hij met grote woorden en dreigingen zijn “recht”wil halen
nah, die is totaal overbodig .
Al boord hij mij een fiks bedrag door de neus,
hij mag het hebben, want:
IK wil niet en heb geen zin hem in mijn leven te hebben,
of invloed, of nog weet ik veel hoelang te steggelen over geld.
Een verleden weer oprakelen, 
de stress weer in, of heel simpel mijn Geluk en Rust te laten verstoren
door iemand die materie belangrijker vind dan personen.

Soms ? 
Is het heel simpel:
als ik het bedrag wel zou kunnen krijgen maar bijvoorbeeld
Lief zou moeten opgeven? Nooit…..
Of 1 van de kleuters? Nooit.
Een van de jongens? Nooit.
Mijn plekje hier? Nooit.

Dan kijk ik om me heen en besef 
hoe tevreden en gelukkig ik ben.
Wat een rijk bezit ik heb 
en dan in de mensen , dieren die je niet kunt kopen.
Hoeveel mensen me vertrouwen met hun 
diepste geheimen , en waarderen dat ik in hun leven ben.
Mensen die om me geven.
En dat?

Is met geen geld te betalen,
onbetaalbaar maar het aller liefste ?
Iemand die oprecht om je geeft
tijd voor je neemt, die bij jou thuis komt
je plaagt en vooral van je houdt.
Dan 
is de keuze niet zo heel moeilijk en zegt het
meer over hem , en misschien ook wel heel veel
over mij.

Met zulke mensen om je heen ?
Leer je je eigen grenzen heel goed kennen.
En ben ik dankbaar.
En denk dat hij dit niet kent en nooit zal hebben
en dat , is eigenlijk heel triest maar
niet mijn probleem.

Namastë.
XXXXXXXXXXXX