We klagen niet, we miepen niet,
t is kop dr veur en deur…
Schouders er onder en de rug recht, 
altijd op de bres bij onrecht.

En dan komt het moment,
van moe gestreden,
je kijkt liever naar de toekomst, 
niet naar t verleden.

De schouders gebogen,
de rug gebroken,
en geen tijd en zin meer voor dingen
die niet stroken.

Het moment van weten en loslaten,
hoe en waar mensen ook over praten.
Het inzicht het is een gegeven
ieder maakt zijn eigen fouten in dit leven.
En sommige dingen ? Zijn niet meer van /voor mij
het maakt me rustig, het maakt me vrij.

Blessed be …
XXXXXXXXXXX