Na verhaal van Lief gister is het eerst checken,
lastig en vervelend maar niets bedreigend.
Als Lief gaat slapen komt ie bij mij binnen,
de gedachte hem te moeten missen?

De pijn is lijfelijk, het verdriet zo diep.
En ik besef hoeveel ik van die mooie lieve man hou.
Mooi in karakter, lief in heel zijn zijn.
Kan me geen leven meer voorstellen zonder.

Als ik zijn rustige ademhaling hoor 
zorg ik er voor dat ik hem voel,
aanraak, en zacht door de welderige bos krullen ga.
En zacht zeg: ik hou van je.
Om vervolgens de Engelen te danken
en te vragen:
geef ons nog jaren , van intense diepe warme dagen.

Namaste Lief.
XXXXXXXXXX