Nu dingen beginnen te knijpen
merk ik dat er mensen inderdaad mee denken
mee voelen mee werken.
En dat is hardstikke fijn!

Krijg een mailcontact met een compleet vreemde
(hoe dat ooit ontstaan is ga ik niet uitleggen)
maar merk weer dat ik in het verkeerde beroep zit
geloof ik.

Wat ik wel laat vallen onderhand: bescheidenheid.
Duh, niks niet meer van ja maar, en omdat .
Nee!
Alles wat ik doe , doe ik uit Liefde, Passie , of simpel omdat
wat ik doe , ik goed wil doen.
Niets meer niets minder.

Niet ten koste van een ander mezelf omhoog halen
nee alleen door zelf te profileren als wie ik ben
waar ik voor sta
en daar invulling aan te geven.
Het ´verwijt´ dat mensen weten wat ze aan me hebben
is nu een compliment en geen bezwaar meer.

Ik heb mijn sporen achtergelaten, en ik heb mijn sporen verdiend
door hard op mijn snufferd te gaan
door verdriet en achterklap het hoofd te bieden
ben ik gekomen waar ik nu ben.
en dat is een heel eind!

Een schat aan levenslessen zitten in mijn rugzak
mijn huiswerk heb ik gedaan
en ik laat niemand mij meer vertellen
wat ik wel of niet zou moeten doen.
weet je waarom niet?

Toen het echt zwaar was en echt moeilijk
moest ik zelf ook de keuzes maken.
Gelukkig heb en had ik in die periode´s
mensen om me heen die meedachten en zich konden verplaatsen in
maar de daadwerkelijke keuzes moest ik zelf doen.

En ik heb het gedaan, met verve al zeg ik het zelf 😉
Maar een ieder die op zo´n punt aanland
kan en mag rekenen op warme belangstelling van mij
omdat ik weet hoe het voelt.

En ik krijg wat ik krijg omdat ik het waard ben,
en zo zijn er ontelbaren om me heen
die het ook waard zijn.
Helaas zitten er ook egoisten tussen
die niets krijgen
omdat ze niets geven
en toch vinden dat ze het waard zijn 🙁

XXXXXXXXXXX