kuitenbijters

Een heerlijke dag even heerlijk weg.
Voorspoedig is onze reis met Mio
over de snelle autobahn richting Tecklenburg.
zoals gewoonlijk is er altijd wel een weg afgesloten
en via alternatieve route
komen we het schilderachtige dorp binnen.

De oh´s en ah´s van de welpen over de vergezichten
de bergen, de huisjes er tegenaan geplakt
ze kijken hun ogen uit.
4 jaar terug waren we er ook maar schijnbaar
zijn ze nu een stuk bewuster 😉

Het hotel waar we 20 jaar terug overnachten
is helemaal verbouwd.
We lopen even binnen en in mijn beste Duits
kom ik in gesprek met de eigenaar.
We hebben het over de oude man met sigaret
EN papagaai.
Dat was mijn vader zegt ie, is helaas al jaren terug overleden.
Bij het hotel staat een toren
vroeger was het een molen, maar door onweer is de kap
eraf geslagen en staat allen het onderstuk er nog.
We mogen de sleutel van hem lenen
en kunnen zodoende nog verder kijken
het is helemaal geweldig
en na enige napraten met een hartelijke fijne dag
vertrekken we het dorp in.

Alles is nog het zelfde
het pleintje, de restanten van het slot,
het park is een kuuroord geworden
met heuse waterbron
waaraan geneeskrachtige gaves worden toegedacht.

We lopen , bergje op
bergje af,
trapje op,
trapje af.
De trap met iets van 160 treden is er ook nog
en al met al
zijn het echte kuitenbijters.

We gaan richting half 4 weer huiswaarts
de welpen zijn moe
en we moeten nog wel 1 1/2 uur rijden
gelukkig kunnen we wisselen.
Rond 5 uur zitten we weer heerlijk thuis
en geloof me
lange dagen weg is echt niets voor ons.
De nijntjes rommelden weer buiten
de Gerbils zijn inmiddels opgehaald
en een diepe rust heeft zich ontfermt
zich over onze welpen.
En ik ga straks
een paar zere kuiten
in een tevreden lichaam
te bed brengen 😉

XXXXXXXXXXX

Geen reacties »

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen