tijd om afscheid te nemen
- 03.12.15
- vergeetdagboek
- 2 Comments
We kenden elkaar al vele jaren,
via het dansen ,
het werk van onze mannen.
Zij had /heeft een moeilijk leven
een man met een storing,
en een kind.
En ik had medelijden.
Gevangen in een wereld
zonder vrienden,
zonder werk,
bood ik aan, ga dan mee dan heb je een verzetje af en toe.
En zo kwam iemand de aw wereld binnen.
K gaf haar kansen dingen te doen
dan had ze wat te doen.
Haar verleden op cv waren van dien aard
dat ik dacht dat het toevertrouwd was.
Zij wat te doen tegen vergoeding,
ik iets om los te kunnen laten.
Maar dan blijkt dat veel beloven weinig geven
deze Cheet op een achterstand werd gezet.
Effin je geloof in mensen of je doet het niet.
Als dan hier binnen onze vier muren,
zij oudste durft recht te zetten
omdat haar kind zich niet weet te gedragen,
er vervolgens niet meer over wil hebben ?
TOEN had ik moeten zeggen: EXIT…….
Maar ik was gewoon te dom en te goed van vertrouwen.
Als dan later een aantal dingen voorbij komen
en ik 2x vraag lul niet achter mijn rug om.
En het wel gebeurd , onderneem ik een email actie.
Met uitleg en de vraag te stoppen.
Softy die ik ben, na het compleet mislukte toernooi
omdat daar werkelijk alles wat fout kon gaan ook fout ging.
Nog steeds bereid te denken dat ze het wel zou kunnen.
En dan : k heb tattoo waar ik trots op ben,
die veel voor me betekend, maar helaas niet goed gezet is.
Dat wordt rechtgezet zonder probleem.
Maar ook zij wil tattoo en jawel bij zelfde iemand
zonder overleg met mij komt ze wel met mij mee.
Het kopieer gedrag van mijn woorden,
die ze zich eigen maakt en dan op site zet.
Zo erg dat een fiks aantal mensen het opvalt
en mij er over aanspreken.
K ga de uitdaging aan om te kijken of het echt zo is
en yep, van woorden, naar beelden, naar geluid.
Het moment dat ik moet besluiten of ik iemand op sleeptouw
wil de me meer energie kost dan oplevert.
En me zelfs mijn vrienden kosten omdat ze me vragen
moet ik er mee ?
Mijn vrienden, mensen waar zij op reageert maar die
ze niet eens fatsoenlijk kent.
Dan ben ik er klaar mee
Je hebt mijn kind gekwetst, je hebt je binnen mijn
vierkante meter misdragen je die eigen geprobeerd te maken.
Je hebt gelogen en mensen tegen me opgezet met woorden als
dat ik niet meer wist wat ik deed of zei
toen ik ziek was.
Je hebt misbruik gemaakt en jezelf danig beter voorgedaan
dan dat je werkelijk bent.
En vraag me af wie de storing heeft bij jullie thuis.
IK trek er de stekker uit, stuur een email
met het verzoek mij , mijn gezin, en mijn vrienden met rust te laten.
Een fiks aantal hebben haar al voor die tijd geblokt, verwijderd of iets dergelijks.
en ik blok alles wat ik kan .
De pijn van iemand helpen, een kans geven,
meenemen omdat je iemand ook iets gunt.
Die het vervolgens keihard probeert over te nemen
en totaal geen respect heeft voor jou en anderen ?
K weet nu waarom haar kind geen liefde heeft voor dieren.
En ondanks de pijn en het verdriet omdat
ik weer zo giga stom ben geweest iemand te vertrouwen
heb ik nog steeds medelijden.
Vooral met haar man die afgeschilderd wordt als zijnde
niet sporen……………ondertussen weet ik beter.
Weer een les geleerd……
heb geen medelijden maar zoals vriend zegt bij alles:
niet mijn probleem.
mooi motto.
XXXXXXX
Positief blijven he Hans,
wat er ook gebeurd.
Een zucht, een lach.
Dan weer een nieuwe dag, die ga je weer in met een lach.
toen je de zon weer zag. Hans