Oh kan wel hoor, zegt ze met volle overtuiging.
Mijn: joh kan ondertussen mijn leeftijd gebruiken
als excuus om het niet te doen.
Ze zijn er anders zat die rond de 40 nog beginnen.
Ze heeft het over hardlopen, en ik moet er niet aan denken.
Zelf loopt ze, niet al te fanatiek maar gezamenlijk
kennen we ze wel die internationaal bijzondere dingen doen.

Mijn : meid toen ik rond de 40 was sportte ik 3 avonden per week
werkte overdag in de schoonmaak.
Die tijd ben ik nu wel voor bij en verbaasd kijkt ze me aan.
Je bent vast niet ouder dan….. en die word 44.
K barst uit in een schaterlach: jij mag blijven 🙂

K heb nog ambities genoeg, maar wel op andere vlakken.
Het armworstelen gaat ws nooit die hoogte halen die ik
zo heel graag zou willen , vooral niet na een verhaal van
een paar maanden terug.
Maar 1 top toernooi per jaar ? IK ben tevreden 🙂
Al likt de tijd haar wonden, de tijd hoor niet die van mij.
Mensen die er op reageerden laten me zien wie zij zijn,
het zegt nog steeds niets over mij.

K heb wel een aantal dingen eruit gedaan waarvan eentje
voor een baan van 20 uur per week.
Eentje waar je van hot naar her mag crossen en problemen oplossen.
En dat lijkt me ondertussen wel wat 🙂

Dan blijft er in mijn gedachten een link hangen
die jongste me stuurde met de woorden:
Zo jammer dat het hier niet in Nederland is want
ik zou spontaan een weekend gaan en jij wilt vast wel mee.
De ervaring heeft geleerd als het te ver weg is,
is het zelf maken ook nog een oplossing , al is deze wel van
een iets lastigere soort want er is nogal wat voor nodig.

Maar wie weet wat de toekomst brengen gaat ,
voor nu eerst maar eens even terug bouwen naar stuk rust.
Het is overigens wel fijn als mensen uit je leven verdwijnen
door eigen keus of andermans keus en je tot de conclusie komt
dat je ze eigenlijk niet mist.
Sterker nog dat je je bedenkt: dit had eerder moeten gebeuren.

Maar ja soms is Cheet een watje, mijn fout.
XXXXXXXXX