Naar aanleiding wat er allemaal rond gaat in de sociale media,
moet ik denken aan een gesprek tussen mij
en onze jongens jaren terug.
Onze gastjes waren geen lieverdjes hoor,
en nog niet.

Maar k ben mijn eigen jeugd en onbezonnenheid
nooit vergeten, en kon me vrij rap verplaatsen
in situaties.

Enige wat ik ooit tegen ze heb gezegd op t gebied van politie:
je hebt te luisteren. En krijg ik ooit een telefoontje dat een van jullie
op buro zit ?
Dan hangt het van het feit af of ik kom ja of nee of dat je nachtje mag logeren.
Of langer, maar haal je iets uit wat echt niet door de beugel kan?
Word het langer maar kom ik wel even langs om met je te praten,
alleen zonder iemand er bij.

Ze hebben het altijd onthouden en k heb buro paar keer gezien
van binnenkant maar gelukkig niet om strafbare feiten
van onze jongens.
Nu zijn ze 17 en 18.
Doen opleiding / dan wel werken en gaat prima…………….
en recent kwam de vraag : Mam had je een van ons echt laten zitten????

De tegenvraag was: wat denk jij ????
Ze zijn er onderling en apart nog steeds niet uit ……………….
(voor mijn lezers: als t opvoedkundige les zou zijn en t vergrijp
niet te gek ? ja nachtje cel maken ze wel mak………..)
Goddank heb ik er nooit hoeven nadenken.

🙂