k heb een nieuwe collega, of liever misschien
ben ik nieuw voor haar.
ze praat, graag, veel , vooral over zichzelf,
maar ook met een pleasure mentaliteit.

vanmiddag worden we  niet geheel toevallig
omdat anderen haar graag doorschuiven naar mij,
voor een dik half uur aan 1 tafel gezet.

En ze gaat , ze gaat volop.

Ze gaat mij vertellen wie zij denkt dat ik ben,
hoe ik ben, wat ik voel en waarom ik doe wat ik doe.

dat ik niet snel kwaad word, dat ik niemand iets aan kan doen,
dat het me eigenlijk allemaal niets kan schelen,
Dat ik waarschijnlijk zoveel heb meegemaakt dat niets meer me kan raken.
Ze noemt het aan de hand van haar eigen voorbeelden,
van familie, gezin, vrienden, kennissen, vakanties en alles wat ze bedenken kan.
Bij elke situatie rollen mijn gedachten een kant op,
soms moet ik inwendig lachen, soms kan ik haar wel een knal geven.
maar k zit, met koppie in zon en hoor , luister, denk en voel.

Als collega aan andere tafel even tussendoor vraagt:
Gaat ie goed daar ??? ja hoor perfect………………..

Haar hele relaas eindigt ze met :
k denk dat ik je wel goed ingeschat hebt,
dat IK wel doorheb wat je denkt en voelt.
Schijnbaar is dat dus een item ????

Mijn eenvoudige NEE maakt dat andere tafel ook stil valt.
Tuurlijk luisteren ze mee………..
k sta op en ga weer aan het werk…….
ken mezelf af en toe niet eens.
Laat staan dat een ander het dan weet 🙂

XXXXXXXXXX