Soms , is het gewoon zoals het is.
Zijn mensen zoals ze zijn.
En is het vele malen beter
je eigen weg te volgen.

Smoelenboek heb ik drastisch terug gebracht
naar een beperkt aantal personen
al staan en nog een paar op de nominatie.

Ik heb een leven buiten de sociale media
mensen die me willen spreken weten mijn nummer.
En zij die die niet hebben maar via FB
weten onze gezamelijke grenzen.

Zowel prive, werk, of openbaar voel ik geen enkele
behoefte meer om me zelf te profileren.
sterker nog: k heb de neiging me terug te trekken.
En via de mijn bekende achterdeur,
mijn ding te doen.

Enige wachten is op het feit dat iemand iets op geeft
en ik afstand kan en mag nemen
van mensen die zich profileren als zijnde betrokken
warm en hart voor.
Maar ondertussen er alles aan doen , mij buiten die deur
te houden, de deur van openheid en eerlijkheid.
Ik voel me al lang niet meer welkom.

Maar dat geeft niet want:
er zijn ook mensen die wel dat voor me hebben,
en dat zijn mensen waar ik graag even contact mee heb.
Die ik even knuffelen wil als de kans er is.
Maar niet ten koste van……………
Waar ik idd broodjes of zo voor zou willen maken
waar ik Liefde kwijt kan voor mensen die Lief zijn.

Het grootste vraagstuk wat in mijn hoofd en hart suddert
is nog steeds niet opgelost, kom er ook niet uit.
Net als de naam voor het aankomend iets wat ik
graag van de grond wil.
Misschien ?
Is het beter , het geen naam te geven.
En gewoon te doen of dan wel te laten.

Eerst mijn vrije dag morgen
met een warm bed door elektrische deken.
Ja sorry mijn natuurlijke isolatie?
Nou die is er dus niet 🙂

Mijn gedachten zijn bij hen die het lastig hebben
en daar zijn er momenteel veel van.
Op verschillende vlakken, ze kennen elkaar niet eens.
En een ieder heeft genoeg vertrouwen in mij
om het bij me neer te leggen.
Dat is lief, en ben ik blij mee maar laat me ook zien
wat er in het algemeen loos is.

De gevers word het teveel
de vragers gaan klagen.
En zij die er tussen staan ?
Kunnen het niet meer dragen.

Respect, dankbaarheid , openheid en eerlijkheid.
Niets is van ons,
en wij zijn van niemand.

XXXXXXXXXXXX