Heel verstandig had ik me afgemeld voor vanmorgen
vanmiddag moeten die boodschappen gedaan worden
en jongste oefent nog steeds de term bankhangen
zijn spierpijn is zo erg dat het wel een houten klaas lijkt.
Morgenvroeg mag hij naar nieuwe Ortho
en dan ben je ook halve dag verder,
woensdag is het gedaan met de pret !

Zelfs simpele boodschappen doen vallen me tegen
qua kracht.
Hoe snel zwak je af na een paar dagen ziek zijn?
Nou ontzettend snel, om tot de conclusie te komen dat er
ook 2 kilo af is, das zo zonde had ze er net bij gesprokkelt.
Wel goed excuus voor veel en lekker eten nu 😉

De school doe ik zelf, als het toch half moet, want dat
gebeurd geheid bij vervanging, doe ik het liever zelf.
Dan weet ik tenslotte welke helft er niet gedaan is.
En zodra ze me zien en ik het uitleg, snappen ze het wel.
Vind wel bijzonder lief trouwens van jongste
dat hij alles delen wil met mij , zelfs dat 😉

Ben op tijd klaar en dan gaat mijn mobiel.
Eega.
Kort en bondig: heb een ongeluk gehad op het werk
de verbinding is niet optimaal en ik hoor iets over voet
en huisarts en je hoort of ziet me wel verschijnen !
Een van de juffen hoort het, wat is er ?
nou ja zo en zo ongeveer.
Ja hoor zegt ze, kan er ook nog wel bij.
Zekers wel, gooi maar op de hoop zoek het morgen wel uit.

Thuis wacht ik oudste op en leg de welpen uit
en dan is het dom afwachten hoe, wat , waar en wanneer.
Ruim anderhalf uur later bel ik collega van eega.
Hij is niet mee maar kan me wel bij praten.
Een mal van ongeveer 300 kg is bij eega op zijn voet gekomen.
Inmiddels zijn ze van huisarts naar ziekenhuis voor foto´s
maar zijn vermoeden is dat het zeker wel gebroken moet zijn.
Ondanks de veiligheidsschoenen
want dat ding land natuurlijk daar net achter op de wreef.

Vrijdag heb ik eega nog gewaarschuwd.
Ik hoor wel hoe het gaat momenteel op zijn werk,
druk,druk, druk en maar vliegen.
Kijk je uit dat je geen ongelukken houdt?
Nee , ik pas wel op.
Niet dus, want het is gewoon zijn eigen drukte
die dit veroorzaakt heeft.

tegen 6 wordt hij thuis gebracht door de grote baas die mee was.
Niets gebroken of gescheurd, en dat is best een wonder.
Maar een voet zo dik en blauw
hij hobbelt in huis, doe er zalf op en verbind het.
Nu zit hij , boos op zichzelf, in de bank met voet hoog.
Zijn woede betreft zuiver hemzelf
want ze hebben het zo druk momenteel.

Tja, er zijn zo van die dingen die gebeuren
en je kunt er over door zeuren en doen
maar het is gebeurd en dat is een feit.
Volgende feit is dat het nu een kwestie is
van opknappen , rust nemen
en zorgen dat de volgende keer
de veiligheidsmaatregelen in acht genomen worden.

Sommige lessen zijn pijnlijk
maar schijnbaar noodzakelijk.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX