Jongste wil vanmorgen nog steeds niet naar school,
maar ooit zal hij moeten
anders wordt die drempel steeds hoger.
En ik stuur hem dan ook ´gewoon´ heen.
Al is de spanning bij mij net zo groot.

Vanmiddag komt hij opgelucht thuis.
Persoon heeft hem geen blik of woord gegeven
en ik merk aan jongste dat hij echt opgelucht is.
Wel vertelt hij dat anderen nog steeds door hem
lastig gevallen worden.
En dat houdt het vuurtje van oplettendheid
bij mij brandende.
Tijd zal het leren.

Inmiddels heeft hij nieuwe telefoon
een aantal nummers bovenaan
zodat , als er wat gebeurd, hij
in ieder geval iemand bereiken kan.

Weet je:
als ouders zijnde wordt je knettergek
in de wetenschap dat je kind onderweg
iets gebeuren kan.
Nu is dat natuurlijk aan de orde van de dag
maar in zo´n situatie
wordt je daar niet vrolijk van.

We wachten het af
en dat is net mijn zwakste punt
hou niet van afwachten
maar ja
daar in tegen
ook weer niet van meppen.

XXXXXXXXXXXXX