Vanmorgen vertrekken we op tijd, zo rond 8.15.
Het is druk onderweg en Omama is vol goede moed.
Scheelt als je niet weet wat het  inhoudt
je ook geen voorstelling kunt maken.

We zijn heerlijk op tijd over, al is het druk onderweg
en drinken voor die tijd nog even koffie samen.
Dan tegen 10.15 wordt ze geroepen
even druppelen en nog even wachten.
Om 10.45 is het moment daar en gaat ze mee.

Ik wandel even naar buiten , het zal maar 3 kwartier duren
dus heel lang blijf ik niet weg.
Een lieve verpleegster meldt wel dat er helemaal niet
gewacht hoeft te worden nadien,
U kunt bijna direct naar huis !!!
Dat is alleen voor algehele narcose.

Om 12 uur mag ik bij haar en zit ze voorover
als een Piet Piraat met een groot ding voor haar oog.
Het is haar allemaal reuze meegevallen zegt ze.
Ik bel het thuisfront:
We gaan even iets eten en komen dan naar huis !

Op de terugweg kan ze alleen maar naar beneden kijken
En ik meld haar trouw hoever we al zijn,
rond 14.15 zijn we thuis
tegen die tijd trekt de verdoving er ook uit
en dan begint het haar tegen te vallen.
Een paar paracetamolletjes doen hun werk maar
leek mij al , al te optimistisch dat ze er helemaal geen last
van zou krijgen.

Ook het koersbal volgend week mag ze niet,
en zo zijn er meer dingen die ze niet mag en waar ze nu pas
beseft wat het allemaal inhoudt.
Gelukkig is broer thuis om haar op te vangen en komt zijn
vriendin vanavond ook.
Hij zorgt ervoor dat ze eten vanavond 😉

Na het eten ga ik even langs
maar is ze heel verstandig een uurtje plat.
Zal voordat we gaan slapen nog even bij haar kijken
en hoop dat ze goede nachtrust gaat hebben
daar is meestal al de helft mee gewonnen.
En dan rustig aan vooruit,
komt allemaal goed
maar moet zijn tijd hebben.

XXXXXXXXXXXXXXX