even van mij.

Niemand hoeft op deze te reageren
maar schrijf hem op voor het vergeetdagboek.

Vannacht droom ik, we zitten buiten
en alles klopt.
Prachtig weer, tevreden mannen, en de meiden
(lees de Nijntjes) rommelen in de ronde.
Plots staat mijn vader midden op het plein
en ik zie hem kijken.
LAAT HET ,roep ik hem toe.
Maar in de volle gang grijpt hij Vlekje in haar nekvel
en houdt haar triomfantelijk in de hoogte.
Als jij niet doet wat ik wil…………………
verder komt zijn zin niet.

Dan haal jij 12 uur niet is mijn rustige antwoord.

Ik schrik wakker, en het duurt even
voordat ik weet waar ik ben, welke tijd, en welke omstandigheid.
het is half 5 in de morgen,
en ik ben misselijk.

En dan: mag ik dit hier neer zetten?
Ja want het is MIJN blog maar zal misschien ook dingen verklaren.

Mijn vader was destructief naar een ieder
die onder hem stond, als ze niet deden wat hij zei.
denk dat daar alles in 1 x mee gezegd is.
En onder hem stonden:
Vrouw, Kinderen, Dieren, Familie,
Collega´s en de complete aarde.

Het was niet altijd zo,
alleen vanaf de tijd dat wij zijn geboren
als ik moeders zo hoor,
een moeder die geniet van haar ´vrijheid´
ze heeft niets meer te verliezen alleen te winnen.

Als iemand dit leest en zich afvraagt:
het is maar een droom, je vader zou het in het echt nooit doen , toch?
We kregen hier spontaan
een witte vlinderstruik , in een hoekje, maar zooooooooooooo mooi.
En hij wist hoe blij ik er mee was.
En zomaar op een dag,
was ie er uitgerukt.
Omdat het bloeide tegen ´zijn´muur.
Gelukkig hebben we die struik kunnen redden
en bloeit ze elk jaar weer.
Maar hoeveel verdriet
boosheid,machteloosheid en pijn
er zijn geboren
omdat iemand vond dat ie mij dat aan kon doen
omdat HIJ rechten had en ik plichten
zal alleen iemand begrijpen
die het zelfde gevoel overkomen is.

Vandaar mijn gebrek aan…………….
maar innige vraag naar………….

Maar vergeet het verder maar,
want dat is zo een stuk
van mij,
wat ik maar niet vergeten kan.

Note voor de latere lezers:
mijn vader is inmiddels ruim 2 jaar geleden
over gegaan naar zijn wereld,
hoop dat hij vrede vind in zijn rust 😉
(nee geen typefout)

XXXXXXXXXXXXXXXXXX

2 Comments »

  • cheet schreef:

    Weinigen zullen weten
    hoe dit voelt.
    En via prive mail kreeg ik nog een super reactie.
    Schijnbaar door mijn noemen van dingen
    trek ik dingen los…………..
    en niet alleen bij mezelf.
    Maar die confrontatie is soms erg hard.
    Maar kom er wel hoor,
    sterker nog
    ik ben er.

    XXXXXXXXXXXXXX

  • Anja Westerhof schreef:

    Weederom lees en voel ik wat je schrijft.
    Niet uit persoonlijke ervaring
    Maar manlief heeft dit net zo meegemaakt.

    Ik ben voor jouw ontzettend blij dat je vrij bent.
    Dat je je verhaal kwijt kunt in een blog
    Dat geeft ruimte in je hart en je leven

    Je gebrek aan…….
    en je vraag naar……
    Het gebrek heb je volgens mij niet maar komt anders naar buiten
    Je vraag naar zal nooit ingevult worden, dat is heel moeilijk

    Daarom, ik lees en voel je

    Liefs mij

RSS feed for comments on this post. TrackBack URL


Leave a Reply

  • het verleden

  • afdelingen