Vrij snel krijg ik vanmorgen de pedagoge aan de lijn.
De opening is rustig en vriendelijk als ik haar vraag
naar het verslag.
Die is er niet? Er zijn wel aantekeningen gemaakt door onderdirecteur.
Wel, ook goed wil ik ook wel lezen.
Waarom is de vraag?
Omdat het mijn kind is en ik graag wil weten wat er is besproken en HOE het is besproken.
Geef haar nog even mee dat ik niet op de hoogte was dat zij er bij zou zijn
en dat je van iemand van 13 die maanden gepest is ,
wenselijke antwoorden kunt verwachten op het moment dat hij 2 volwassenen
met grote invloed in school, tegenover hem heeft zitten.
Ben benieuwd of en wanneer die aantekeningen komen.

Dan ga ik over naar de volgende vraag:
heb jij vrijdag info gevraagd bij het politieburo over het intrekken van de aangifte ?
Ja dat had ze. Ok, in opdracht van ?
Van de onderdirecteur en die had als reden ?
Dat de moeder van J had gezegd dat ik die aangifte in wilde trekken maar niet wist hoe dat moest.

Mijn antwoord: denken jullie echt dat als ik het zou willen , ik niet in staat zou zijn om er achter te
komen hoe dat moet?
Van intrekken is namelijk geen sprake !
Had het bijzonder gewaardeerd dat OF de onderdirecteur OF jij even contact met me hadden opgenomen
om de situatie door te praten,
want er is ook NIEMAND die mij heeft gevraagd wat er eigenlijk in die aangifte staat !
Het betreft namelijk niet alleen die woensdag maar met alle maanden er voor:
de intimidatie, de bedreigingen van oudste, schermutselingen eerder en ander fysiek geweld.
OH dat wist ze niet?
Wil je me nu even bijpraten over wat er allemaal zoal gebeurd is dan?
En ik vertel haar keiharde feiten,
en vraag haar waar zij haar conclusies op baseerd?

Je kent maar de helft van het verhaal en dan ook nog op een eenzijdige manier?
En gooi er een troef achteraan die ik van vriendin kreeg:
Ik begrijp dat JIJ de belangen behartigd van de familie B.
*grin* binnen 2 seconden heb ik haar boven op de kast.
Want dat is pertinent niet waar !
Haar doel is het algemeen belang en niet van 1 familie.
Goh, vergeet je dan in het hele verhaal niet een partij ?
Misschien wel de belangrijkste partij ?

Ze zit fout , hardstikke fout en bied haar excuus aan.
Alleen , en dat zeg ik  ook, heb ik daar bar weinig aan.
Ik voel me op alle fronten gepasseerd en niet serieus genomen.
We worden nu voor de 2e keer in de steek gelaten schijnbaar !

Maar dat is zeker niet haar bedoeling , ze had inderdaad eerder contact moeten opnemen.
En ze zal tegen onderdirecteur zeggen dat ze de moeder van J
maar niet op haar woord moeten geloven.
De volgende keer gaan ze eerst maar contact met mij opnemen om mijn kant te horen.

Na de vakantie zullen we in ieder geval in contact blijven met elkaar en heel goed
volgen wat er gebeurd zodat jongste er niet nog een keer onder door gaat.
Er zijn nog een aantal dingen die haar behoorlijk verbazen en waar ze ronduit
geen idee van heeft.
Ik geef haar het advies om zich eerst goed in de feiten die er liggen te verdiepen
voordat ze een analyze en plan van aanpak bedenkt.
Hoe is het mogelijk dat ik notabene een pedagoge advies ga geven?
Maar ze neemt het aan en zal er mee aan de slag gaan.
Geeft haar verder mee dat ik ook heel makkelijk zou kunnen denken van:
het is tussen de jongens geregeld wat boeit het mij verder,
maar iemand heeft een probleem
en als daar niets aan gedaan wordt, wordt het probleem groter of gaat zich verplaatsen.
Geen van beide een wenselijk iets.

De pest is, dat na zulke akkefietjes bij mij het vertrouwen weer op retour gaat.
Want nog steeds is er iets waar ik geen vat op krijg,
waarom zijn ze zo bang voor die aangifte?
Vanmiddag heb ik het er met vriendin ook nog even over.
Want ze trekken werkelijk alles uit de kast , draaien er om heen,
halen er mensen en dingen bij.
OF zou het toevallig niet de eerste keer zijn ?
Want een 1e keer is niet zo heel erg in de zin van,
wordt ,als er een veroordeling zou komen, hooguit buro Halt.
Maar bij een 2e of meer wordt verhaal wel degelijk heel anders
en komt er een officier van justie bij kijken.
Het zijn dubbele signalen die van die kant komen,
aan de ene kant stemmen ze toe in hulp
en als het aangeboden wordt in een vorm wordt het geweigerd.
Plak er maar een sticker op,
maar Mevrouw de pedagoge weet nu ook wie de moeder van is
en zal de volgende keer het wel uit haar hoofd laten
om mij te passeren en voor mij te gaan handelen.
Kan nog prima zelf beslissen en anders vraag ik wel hulp aan mensen
die er echt verstand van hebben 😉

XXXXXXXXXXXXXXXXXXX