De dag is bijna een werkmaandag
het is stil
als eega en oudste hun ding weer gaan doen
jongste voelt zich tikkie verloren.

Als die vanmiddag weggaat
en ik thuis kom van boodschappen doen
overvalt me de stilte in het huis.
De rust
en verklaar mijn domein weer tot mezelf 😉
want daar komt het wel op neer.
Heb grote vierkante meter.

zonder gekheid:
ik meen het wel dat de rust heerlijk is.
met oudste kom ik in gesprek over het
afscheidsfeest van onze dorpsdokter
en de verhalen er om heen.

En daar komt een verhaal achteraan die ik
tzt misschien delen ga,
maar iemand denkt over me heen te kunnen
omdat ik hem ooit iets geweigerd heb 😉
moet je niet doen.

En dan valt er ergens in de grote diepte
een eenzame traan over iets
waar ik niets mee kan , niets aan doen kan
omdat het is , zoals het is.

De bodemloze put vult zich oneindig
met losse gedachten, verdrietige momenten,
en verloren momenten.
Toch brengt het me rust
die put.

XXXXXXXXXXXXXXXXX