Naar aanleiding van jongste zijn vraag
besluit ik vanavond mentor even te mailen.
Mijn excuus is waar ik mee open,
dat ik hem ´vergeten´ben.
Maar dat ik het van harte toejuich dat hij ook aanwezig is,
als hij kan vrijdag dan laten we het zo staan
anders andere afspraak
maar ook met de woorden dat ik behoorlijk verbolgen ben.

Krijg vrijwel direct mailtje terug:
Als mentor wil hij graag erbij zijn, hij kan ook vrijdag
enne : waar ben ik zo verbolgen over?
Intern heeft hij niets gehoord,
hij sluit met de woorden:
Praat me even bij als je wil?

En ik gooi een aantal,
let een aantal, feiten in een mail.
Die gaat hij morgen lezen , mailde hij me terug.
Nu wil het andere feit dat ik weet
dat hij een flink portie ellende over hem heen heeft gehad
in zijn rol in deze.
Ik praat hem bij over de feiten en hoe het is gegaan.
Over de Orthopedagoge die een strafbaar feit is aangegaan,
over de regelrechte leugen van de tegenpartij.
maar ook over
hoe geweldig het gaat met de jongens onderling
en dat het niet mijn bedoeling is
om daar iets aan te veranderen.

Ik weet, en dat weet ik zeker,
dat hij nog voor vrijdag contact heeft met de onderdirecteur.
Bewuste actie?
Zekers wel 😉
Als ik daar vrijdag binnenstap ,
heb ik maar een paar seconden nodig om te zien wie wat weet.

Oh wat ben ik er klaar voor,
maar nog steeds niet met de bedoeling om wie dan ook
ten gronde te richten 😉

Dit zijn de momenten dat ik zo kan genieten van het feit
dat mensen me denken te kunnen wegschrijven als:
makkelijk te overbluffen en met simpel werk
ook wel simpele ziel te zijn 😉

Technisch hebben ze gelijk:
ga voor een simpele waarheid !

XXXXXXXXXXXXXXXXXX