Inmiddels zijn eega en ik
een heel gesprek verder.
Over hoe het ging vandaag
de emoties en wat er bij komt.

Intussen worden we steeds meer
een eenheid, weer.
En dat , denk ik, was vandaag ook wel zichtbaar.

En ik krijg het met hem over iets
waarvan hij zich afvraagt: ik hoor niets?
Ook die kreeg een gevolg.

De conclusie is wel
dat als mensen je nodig zijn puur alleen voor hun zelf
ze tijd en energie vreten
maar je er zelf niets voor terug krijgt.
Hoeft ook niet voor mij , zeg ik.
Ben jij gek geworden vraagt eega mij terug.
Ook jij bent belangrijk en hebt je gevoel
en zoals jij rekening houdt en om kijkt naar een ander
mag je terug vragen dat die ander dat doet voor jou,
en anders is het , en daar pakt ie me,
eenrichtingsverkeer.
Eega leert snel, eega leert hard, eega gaat voor nu
als een speer en gooit mij terug op mezelf
zoals ik hem terug gooide.
Nog steeds vangen we elkaar 😉

Ik krijg door dit alles, nieuwe inzichten,
het web vibreert door alle spanningen,
maar ik weet nu ook
dat ik niet overal op hoef te reageren.
Zoals ik gister tegen onderdirecteur zei:
ik wil het niet weten.
Zo zijn er meer dingen die ik niet wil weten,
omdat ik het ook niet voelen kan,
en me niet in hoef te leven in een wereld van.

Wat niet wil zeggen dat je afscheid kunt nemen
want dat bestaat niet.
Elk mens , elke situatie, elk gevoel zal je bij blijven
en zal je nooit verlaten, je zult het herinneren
zolang je leeft,
tenzij je dement wordt natuurlijk 😉

Ik neem geen afscheid,
ik ga alleen verder waar dingen stoppen,
of anderen afslaan.

(*grin* schoonzus: ik was vergeten dat ik in een enthousiaste bui
je mijn blogadres heb gegeven 😉
Zie het als teken van vertrouwen,
maar het zal aan mijn schrijven
niets veranderen 😉 )

XXXXXXXXXXXXXX