De maan is niet meer van zilver,
de maan is van goud.
Het is de nachtelijke stilte
waar ik zou van houd.

Het is de wetenschap
dat alles rust
het is een eigenschap
op mezelf berust.

Alles loopt weer, alles doet
ieder gaat zijn gang,
en dat is goed
en ik ben niet bang.

Niet bang voor vragen,
verstoren van die rust.
niet voor klagen
als het op waarheid berust.

En al zie ik af en toe
een donkere wolk verschijnen
doe ik die met niet toe doende toe
maar weet dat ie niet zal verdwijnen.

Een spanning een onrust, een gevoel
zolang het niet zichtbaar wordt,
treft namelijk geen enkel doel
en wordt alleen levensvreugde bekort.

Komt tijd, komt raad,
zo te vroeg, soms te laat,
maar altijd op het moment
dat een ieder zichzelf kent.

Vraag niet naar morgen,
kijk af en toe achterom,
maak je niet te veel zorgen,
maar kijk naar de waarom.

Al krijg je geen antwoord,
die je geruststellen kan,
je wordt altijd gehoord,
dat merk je pas dan.

Niemand hoeft het alleen te doen,
niemand op zichzelf,
maar kon ik sommige dingen overdoen,
deed ik toch liever zelf die andere helft.

XXXXXXXXXXXX