Oudste is helemaal happy,
hij is vrij en het loonbedrijf gaat in de mais deze week.
´t is nat dus het wordt slepen en trekken
maar daar zijn ze onderhand wel aan gewend.
Jongste heeft zijn logee hier nog en die wil nog wel een nachtje blijven
prima wat mij betreft.

En dan gaat om 12.15 de telefoon.
de ´baas´van het loonbedrijf, onze oudste komt naar huis.
Hoezo, ik hoor aan zijn stem die een vreemde bibber heeft
dat er iets ergs is.
En dan komt het verhaal:
een van de jongens is beknelt geraakt tussen tractor en silagewagen.
dat voor de ogen van onze oudste en zijn baas.
Traumaheli en ambulances , politie alles is ter plekke geweest,
en iedereen is van slag.
Naar wat ik hoor hoop ik dat het allemaal goed komt
maar klinkt behoorlijk ernstig.

Als oudste thuis komt is het vanzelf huilen en hij is
behoorlijk van streek, wat me ook vrij normaal lijkt.
En dit zijn dingen die zijn tijd nodig zijn en goede berichten
uit het ziekenhuis.
Zal vanavond even bellen hoe de stand van zaken is.

XXXXXXXXXXXXX

Update: Om half 4 bel ik even met loonbedrijf, de patient is overgebracht van Assen naar Groningen.
Het bekken en het schaambeen zijn gebroken en het bovenbeen heeft een knauw gehad.
Eerste prio is nieuwe ader in bovenbeen en dan de rest.
De schrik zit er goed in, en iedereen wacht op het moment dat de operatie is geslaagd.
Tegen half 10 vanavond bel ik nog even, operatie is geslaagd en hij ligt op IC.
Pennen in het bekken en nieuwe ader , nu is het afwachten hoe het herstel verder zal gaan.
Tijd moet in dit geval haar werk doen.

Oudste zit met dilemma, want ze begrijpen heel goed als hij morgen niet komt.
Ze gaan wel verder , en dat is logisch ze moeten ook hun geld verdienen en de boeren helpen.
Hij wil wel , want schaamt zich bijna omdat hij het nog steeds zo mooi vind.
Maar vind het ook moeilijk na wat er gebeurd is.
Heb ik nu een trauma Mam? Dat zou het kunnen worden inderdaad maar bedenk goed:
het is een ongeluk , hier is het moment om vooruit te kijken en er samen door te gaan.
Als ik vertel dat ze het fijn zouden vinden als hij wel komt, smeert hij zijn brood en gaat naar bed.
Hoop dat hij slapen kan, maar zoals hij zelf zegt: ik weet nu wat ze bedoelen met
het staat op je netvlies gebrand.
Vanmiddag heb ik met hem mee gejankt en weer staan de tranen in mijn ogen.
Zoveel pijn, zoveel verdriet bij een zo jong en zeer gevoelig mens.
Morgen ben ik gewoon thuis, alles heb ik afgezegd en indien nodig kan ik dan alle kanten op.
Hij gaat voor alles, al twijfel ik er niet aan dat ze hem gaan opvangen.
De gerichte vragen hoe het met hem gaat van vanavond doen ons goed
en over de technische zaken die zoiets meebrengen heb ik het met hem maar niet over.
Dit zijn oprechte drama´s die heel veel inpact hebben.

Dank jullie wel lieverds voor de comments,
zijn geen eenvoudige dingen en een handleiding bestaat niet.
Alleen maar gevoel , heel veel gevoel.

XXXXXXXXXXXXXXXX