Vanmorgen eerst maar eens bloedprikken met jongste,
en oh hij vind dit zo erg, kan niet tegen bloed,
maar: je bent een puber of je bent het niet
Dus je roept dat het allemaal prima gaat.
Tot we weer buiten zijn en hij tegen het hokje aanleunt
waar je parkeerkaartje moet scannen.
Ik grijns een keer en wacht even rustig af tot hij zover is
om verder te gaan, mensen kijken en ik knipoog:
komt wel goed.

Vanmiddag in school spreek ik directrice:
hey hoe gaat ie? Nog nieuws?
Ja zegt ze ,er is ingebroken.
Ja dat wist ik al.
Nee, vannacht weer!
Ik rol bijna om van verbazing:
hebben ze vannacht een andere laptop opgehaald en de dames hebben
niet nagedacht om die nog over zijn, even buiten zicht te zetten.
De 3e en enige die er nu nog is, gaat vanavond mee naar huis.
´t is wonderlijk want er is een heuse bende aan de gang,
ook dorpen om ons heen zijn de dupe.
En allemaal zelfde : laptopjes.

Inmiddels worden er natuurlijk voorbereidingen getroffen
maar ons gegein van gisteren galmt ons nog in de oren.
We zullen zien of ze morgen de zaak nog heel hebben 😉

Voor de rest is het vrij rustig, gaan we allemaal morgen weer wat doen
en hoop dat de uitslag vrijdag uitsluitsel gaat geven.

XXXXXXXXXXX