Vandaag begint het gewone leven weer,
de mannen weer naar school en het valt me op
dat het nog teeds ontzettend donker is ´s morgens.

Alles loopt eigenlijk prima,
zoals je op een maandag kunt verwachten 😉
en het is best lekker om weer in een ritme te zitten.

En dan bega ik de allerstomste fout die ik kan maken
door te reageren op de ex van broer.
Een mailwisseling is het gevolg en als ik het wil laten rusten
staat ze vanmiddag bij school.
(Ja sorry meid, maar schrijf het wel!)

Een hele verhandeling over ´mijn´fouten
en hoe ze overtuigd is dat ze weer bij elkaar komen
op den duur.
Met verbazing hoor ik het aan, en weet niet goed
wat IK er mee moet, ´t is niet mijn ex tenslotte.

Thuis wandel ik even naar broer om te checken
normaal zou ik me absoluut niet bemoeien met met broer zijn leven
maar kan zijn dat ik iets gemist heb?
En het is wel handig om te weten waar ik aan toe ben de volgende keer
als ik haar zou spreken of lezen.

Zijn: het is echt definitief , geen enkele kans dat het ooit nog wat wordt.
En dan vertel ik hem van het gesprek, hij haalt zijn schouders op
en herhaal maar niet wat ie zei, maar voor mij is het duidelijk.
En ik hoop meisje voor jou NU ook.
Maar toch, ik kan het me wel voorstellen
dat iemand moeite kan hebben te accepteren dat een droom
uit elkaar gespat is.

XXXXXXXXXXXX