Waar verdriet
machteloosheid
onwetendheid
haar gang gaat.

waar verlies van jongeren
door ofwel noodlot
dan wel oorzaak
gezinnen uit elkaar scheurt
maar ook bij elkaar brengt.

waar keuzes van mensen
andere mensen zo beinvloeden
dat er geen keuzes lijken te zijn
en de vragen maar blijven komen
als een stroom van vuur
op zoek naar iets
om te verslinden.

Dan zou ik een muur willen zijn
om bij te huilen
om bij te zitten
om bij te vragen
om te stoppen.

Er is zoveel stil verdriet
maar wel groot verdriet
wat de wereld nooit zal aanschouwen
en dan schaam ik me voor mijn klagen
want mijn verdriet
is zo groot dan niet.

XXXXXXXXXXXXXX