Dat het hier even niet lekker ging was duidelijk.
Naar mate de jongens ouder worden en geheel in mijn stijl
hun mening mogen geven
om zo een gesprek of discussie te voeren
lijkt mij geen probleem.

Maar: wat als je iemand tegenover je hebt
die de kunst van het luisteren
de gave van het spreken
en vooral het respect voor een ander
niet beheerst, tja………………

Zou bijna zeggen : geheel in stijl van de voorstelling van gisteren
ben ik tot vannacht 2 uur in gesprek.
Over hoe dingen gezegd worden,
over komen, eigen gevoelens,
bedoelingen, doelen om te halen
en vooral voorbeelden uit het verleden
die we echt niet willen.
Hier lees je duidelijk een we.

Maar genen en een karakter
verander je niet zomaar of liever nog
verander je niet.
Je kunt hooguit proberen te achterhalen
of de hoe´s de wat´s en de waarom´s.
Ook eega heeft nagedacht ,
tenminste dat hoop ik , het klinkt wel positief.

Toch gaat hij vanmiddag weer ontzettend de ´fout ´in
met het gevolg dat oudste hem liever niet mee wil
a.s. zaterdag.
Ook hier komt een gesprek over, de mannen gaan bij elkaar staan
en spreken uit elkaar in hun waarde latend.
Eega accepteerd omdat hij het ook wel begrijpt
alleen eerlijkheid kan zoiets veroorzaken.
En ik praat er net nog even over
hij komt met ideeen hoe het zou kunnen
dat hij zo scherp reageert
het heeft alles met opvoeding en karakter te maken.

Toch is er iets veranderd,
ten goede.
Kijk , ik ben de makkelijkste ook niet
maar als ik onheus behandeld word
dan zeg ik daar wat van,
of ik trek me terug als het ver genoeg van mijn gevoel is.
Buiten de binnenste cirkel is dat wel te doen
en kan ik prima definitief afstand nemen.
Maar binnen de cirkel
is het toch een ander verhaal.

Toch heb ik het gevoel dat ik nu een soort gezinscoach ben
die af en toe heel ver afstand kan nemen
en ziet wat er aan de hand is.

´k heb het verkeerde beroep.

XXXXXXXXXXXXXX