Vanmiddag even met oudste de stad in,
horloge moet nieuw batterijtje
maar het is er behoorlijk druk.
Laat hem hier maar even
over een kwartiertje is ie wel klaar.
Prima toch?

We doen nog een paar winkels aan
en gaan weer terug,
zal hem even pakken.
En dan breekt er een lichte paniek uit
en schiet mijn hart spontaan
30 cm omhoog.

Het hele klokkie is zoek
en dan zoek zoek.
Met 3 dames gaan ze op onderzoek uit
maar wat ze vinden?
Niets noppes nada.

Ik hecht niet al te veel aan dingen
maar deze kreeg ik van Omama na het overlijden
van mijn vader, maar zelfs dan
´k wil gewoon mijn horloge terug.
Ik geef ze hun mijn 06
laten ze maar zoeken en bellen als ze hem hebben.
Maar erg grappig vind ik het niet.

Klein kwartiertje later
is ie boven water en haal ik hem op.
Omdat ie radiografisch is
had de maker hem even buiten gelegd?
Wat een domme actie
binnen reageert ie ook wel hoor!

Ze presenteert me de rekening en mijn:
wil je me die nu werkelijk laten betalen?
Nee, neem maar mee
en een heel fijn weekend nog.

Wat een mutsengedoe!

XXXXXXXXXXXX