Vaste lezers kennen me onderhand,
mensen in het echt natuurlijk nog beter 😉

Op het moment dat het vlak wordt
ben ik op zoek, naar een reden
een iets of gewoon naar mezelf.

Heb tijd genomen om mijn lijf
weer te herkennen , drukpunten te zoeken
en die zijn gevonden.
Aan het werk met bewegingen doen
oefeningen en vooral veel strekken.
Nu beweeg ik genoeg
maar zijn wel altijd dezelfde bewegingen
een lijf gaat daarin vast zitten
klein lijfje lang maken is de clou………….
under contruction 😉

Dan mijn hoofd, die staat prima hoor
maar het getouwtrek om aandacht over
in mijn ogen COI.
Compleet Overbodige Informatie
gaat ook op vlak.

Tot grote verbazing van mensen in mijn directe omgeving
als ik ergens halverwege, soms nog niet eens,
de draad al kwijt ben is het niet levensbedreigend of
wereldschokkend.
Of de overbuurman nou een nieuwe bus heeft,
het hondje van die andere buurman ziek is,
of iemand uit het dorp omgerold is,
zijn dingen die me echt niet boeien.

Eega is inmiddels meer dan 3 weken thuis
(ff hak op de tak en weer terug)
en zowaar maakt hij ook een wc schoon ondertussen 😉
draait wassen, stofzuigt en stoft.
Om tot de conclusie te komen dat als je werkt
en het erbij moet doen,´t toch wel een klus is 😉
Die heeft veel gezien en gehoord de afgelopen weken
tot groot genoegen van mij natuurlijk.

Het geeft mij de ruimte om even terug te schakelen
en terug te trekken en hij laat me als ik buiten beeld ben.
Zodra ik mijn hoofd weer laat zien
gaat het weer als altijd.
Totdat jongste vanavond, en eigenlijk is het al laat
mededeelt dat hij naar bed gaat,
mag altijd nog even mee, maar er komt achteraan:
en wel NU!
Nah daar zaten dus wel 15 minuten tussen
dat ik naar boven ging.
Maar hij sloeg de spijker
precies op zijn kop!

En dat, dat gaan veranderen!
en wel NU!

XXXXXXXXXXXX