´k struin nogal wat blogjes af zo links en rechts
en met sommige mensen kom ik in dieper contact
omdat er een gevoel is of een nah noem eens wat.

schijnbaar ben ik voor de meesten toch wel een vreemd wezen
waarvan ze of niet weten wat ze er aan hebben
of denken helemaal door te hebben.
Sorry, slechts enkelen is het laatste werkelijk gegeven.

Zonder details neem ik je even mee terug naar 1995.
Een jaar die boven alle rare of moeilijke jaren
gegrift staat omdat dat het jaar is die me maakte wie ik nu ben.

Een ontzettend bericht die van mij geen vrouw meer maakte
nooit een moeder en een straf voor alles wat ik ooit dachte en voelde
zo zag ik het op dat moment.
Een gegeven die mijn lichaam , mijn ziel en mijn geest teniet deed
en werkelijk niets van me overliet, helemaal niets.

Er waren mensen genoeg die me wilden helpen, voor me zorgen
me steunen, er uit trekken  een leven en Liefde wilden geven,
ze konden het niet omdat ik er niet meer was, werkelijk niet meer was.
Echte naasten herinneren zich die periode het uitte zich
in zeker 4 weken dronkenschap.
Laat in de nacht en vroeg in de morgen dronk ik om te vergeten
wie ik was, waar ik was en met wie ik was waarom ik ik was………………
verloren tijd zullen sommigen denken?
Nee de meest kostbare tijd van mijn leven.

`k was een omhulsel , niets meer en niets minder totdat
mijn benevelde brein of iets wat er nog tussen zit
zich af ging vragen of dit nu de rest van mijn leven zou zijn.
Dan zou ik net zo goed dood kunnen zijn want ik was niets
deed niets, voelde heel veel……………………….
die laatste daar moest ik wat mee doen.

Het duurde nog zeker 2 weken voordat ik zover was
om een beslissing te maken.
En toen besloot ik: het leven is toch te waardevol
te mooi zelfs met alle rotdingen
om het weg te gooien, of het te laten voor wat het is.
ik besloot om te Genieten van het leven,
als het even kan elke dag weer.

Want er moet toch elke dag wel iets zijn wat positief is?
In de loop van de jaren probeer ik het zelf te zijn als ik het even niet zie.
Het was een besluit wat veel om voeten heeft bij elke stap die ik neem
die sommige besluiten eenvoudiger hebben gemaakt
en die me niet meer doen vertrouwen op anderen
ik moet het namelijk eerst zelf doen.

Ondertussen ben ik wel moeder geworden, niet eenvoudig
met pijnlijke lange zorgwekkende wegen
maar weet zeker dat die weken er voor gezorgd hebben
dat ik dat later aankon.
Zoals ik nu zoveel aan kan en regelmatig mijn schouders ophaal.

Maar iemand die nooit zover is inzichzelf is geweest, zo verloren is geweest
en zo vreselijk eenzaam:
kan mijn dan ook niet meer vertellen wat ik wel of niet moet doen.
Als ik zeg:
Been there, done that, seen that……………..dan meen ik dat.
Ik ben tot op de bodem van mijn ziel geweest en denk nog dieper
dan menig mens (hoop ik) ooit hoeft te komen.

XXXXXXXXXXXX

Note: Ik hoop dat mensen die me hebben ontmoet langs de lijn of in het dagelijks leven
de me hebben verweten boven mensen te staan of simpel respect voor me hebben.
Mijn dagelijkse gevecht is niet drank, of gebrek aan respect voor hen die denken boven me te staan,
omdat niemand boven iemand staat en wij allemaal zo ons eigen leven hebben te leiden.
Mijn dagelijkse gevecht is tegen negatieve mensen en gedachten
want het leven is heerlijk en ontzettend mooi, als je maar accepteren kunt
dat het is zoals het is.
Dan pas kun je vooruit en andere wegen en kansen zien.
Ik wens je voordeel met mijn stukje levensverhaal.