Toen het mij gegeven werd
moeder te mogen worden,
kreeg ik daar een enorme verantwoordelijkheid bij.
Die heb ik , zonder enig nadenken, genomen.

Het heeft me veel gekost , in ogen van anderen.
In mijn ogen heeft het mij enorm veel gegeven.
Ik stond en sta nog steeds voor de keuze van toen
inclusief geen eigen carriere op beroepsgebied,
mijn carriere in moeder zijn is subliem
zo ongescheiden ben ik wel.

Ken veel mensen ondertussen,
en die doen allemaal zo hun ding op hun manier.
Dat is goed, zo hoort het.
Slechts enkelen
kunnen de verantwoordelijkheid aan voor hun eigen
woorden en hun daden.
Dat is dan weer jammer want betekent ronduit
dat iemand niet helemaal oprecht of eerlijk is,
of een ras egoist.

Heb ze vaker meegemaakt,
die de ´schuld´, de oorzaak, het probleem,
bij een ander laten en zich terug trekken
als ze persoonlijk aangesproken worden.
Daar is een naam voor 😉

Het maakt op mij geen indruk:
en zo sta ik vanavond tegenover 1 iemand van 14,
stuk of 7 van zelfde leeftijd,
en een van 48 😉

Niemand kan mij de verantwoordelijkheid geven namelijk
van hun daden,
die, die draag je lekker zelf 😉
Het is pas echt echt
als je terug durft te komen
en oprecht sorry durft te zeggen en dat je het ook nog meent
omdat je weet
dat je je boven iemand hebt gesteld.

IK sta boven niemand,
ook niet onder, dat terzijde.
We zijn namelijk allemaal gelijk
en allemaal mens.
In mijn leven is er weinig ik
maar veel wij,
zouden meer moeten doen
wordt de wereld bewuster van 😉

Ondertussen ga ik wel mijn eigen weg
en stel mijn doelen voorop,
maar nooit ten koste van iemand anders
dat mag niet , nooit !

En helemaal niet van iemand die van je houdt
met alles erop en eran !

XXXXXXXXXXX