Vanmorgen voor het eerst weer werken,
maar men, wat valt me dat tegen !
Toch ga ik morgen weer 😉
Ik moet gewoon weer in een ritme
wordt gestoord van mezelf.

Omama mist nog de nodige dingen
en hoop dat ze binnenkort echt gesetteld is.
Dan komt ook daar rust van.

Haar revalidatie is gehalveerd,
ze trekt het domweg niet.
Wat niet verwonderlijk is.
Normaal liggen ze eerst een week of 3 in ziekenhuis
voordat ze dit traject ingaan.

Vanmiddag zeg ik haar dat ook:
je hebt 2 weken voorsprong of achterstand
het is maar hoe je het bekijkt 😉
En tja dat is dan ook wel zo.

Gelukkig scharrelen er een paar op de afdeling
die precies zelfde hebben gehad.
Verlangd kijkt ze naar de rollator race
en hoopt op kort termijn zover te komen.
Dat kort zal waarschijnlijk  niet gaan
maar: ze gaat er voor
zodra ze haar evenwicht weer gevonden heeft.

Ze wil sneller , veel sneller
dan dat haar lichaam kan.
En ook daar zit een risico.
Elke dag is het een verrassing
maar zoals het nu gaat
gaat het volgens mij eigenlijk toch wel goed!

Heb trouwens ontdekt:
er zijn 3 soorten mensen:
optimisten, pessimisten en realisten 😉

XXXXXXXXXXX