• Cheet
• 12.13.12
• Mijn Trots
• No Comments
• | Edit

Vannacht iets later naar  bed kijken of die nachtrust wil  komen al heb ik over slaapgebrek  echt niet te klagen!

Maar het lukt niet, het kriebelt, het jeukt, het borrelt het is warm dan weer koud en ik martel maar met het dekbed heen en  weer.

tegen de morgen sta ik op neem een licht ontbijt, mijn  medicatie en vertrek weer, de mannen  liggen ondertussen Prinsheerlijk te  slapen , zij wel!

Tegen half 12 wordt ik  wakker uit een rusteloze slaap  waarin ik het zo druk heb dat het  zweet me op de rug staat en ik  vermoeider ben dan ooit.

Als de jongens me zien schrikken ze alle  twee schijnbaar zie ik er ondertussen uit als een spook een  lichte maaltijd en vertrokken ben ik weer; ben de volgende grote jongen die zijn werk moet  doen.

Om half 3 schrik ik op door het geluid van  een grote tractor en besluit dat het  nu wel even goed is. Tot mijn grote  vreugde merk ik dat ik eindelijk rustiger adem , en minder snotter ! Het herstel is begonnen.

Voel me beter , helderder en eindelijk weer  beetje mezelf maar nog een  schrijnend energiegebrek zou mijn  vingers in het stopcontact willen steken maar ja dat werkt natuurlijk niet !

Voorzichtig rommel ik wat  rond, en nah dat gaat eigenlijk wel  , als het maar niet te hard gaat. Eega haalt voor mij mijn kerstpakketje  op en ook die valt niet  tegen, gewoon leuk !

En als ik Omama vanavond nog even  spreek na een goede warme  maaltijd vertelt ze me dat ze 28  meter heeft gelopen! Ze doet het  geweldig en iedereen is even trots en blij met haar, eh…..isse MIJN mammie he!!!

Voorzichtig aan dan breekt het lijntje  niet en Omama en ik beloven  elkaar goed op ons zelf te  passen en  morgenavond? Dan ga ik naar haar  toe, moet kunnen nu!

XXXXXXXXXXXXX