• Cheet
• 12.19.12
• serieuze   gedeelte
• No Comments
• | Edit

Kijk , dat ik in de lappenmand  zit das onderhand wel  duidelijk. Maar hoe kom ik  daar?

Al sinds de zomervakantie gaat het niet  lekker, met mij op zich wel, maar met de jongens  niet. Ze hoesten,snotteren en  martelen zichzelf deze  schoolperiode door. Met alle  gevolgen van dien wat betreft de verbetenheid van school om zich er van te overtuigen dat het niet aan hun  ligt maar zekers aan deze  kant. De telefoontjes blijven maar  komen ook de meest onzinnige over  uren die zij er zouden moeten zijn, terwijl ze gewoon vrij zijn. Deze week heeft jongste welgeteld: 5 normale  lesuren de rest valt van schoolkant  uit, en ik zit me af te vragen hoe  zij die uren wegschrijven????

Dan begint het te rommelen op eega zijn  werk, een fusie staat in de planning  maar iedereen weet dat er dan wel  eens vreemde dingen kunnen gebeuren. Er gebeurd van alles maar niemand hoort  wat alles is in volle spanning van  wat er gebeuren gaat, dit begint  direct al na de bouwvak vakantie. Tot eindelijke vorige week alles duidelijk  wordt: woensdag krijgen ze allemaal koffie met gebak omdat alles rond is, de dag er na , als donderslag bij heldere hemel  krijgen van de 10 collega´s er 6 te  horen dat ze ontslag krijgen. Eega  is verslagen, verbijsterd al zit hij er zelf niet bij maar de spanning ontlaad zich wel op een hele aparte  manier, tussen de mensen die er bij  komen van ander bedrijf en de mensen  die mogen blijven is er nog niet bepaald een goede verstandhouding, ook al kunnen zij er niet veel aan  doen.

Broerlief moet gedetacheerd worden en ze weten niet waar naar toe of  waarheen. Ook dat begint te lopen na  dat het brugwachtersseizoen is afgelopen. Ze sollen maar met hem in de ronde dan hier , dan daar en na de ziekenhuisopname van  Omama zit hij hier s avonds aan  tafel. Daar moeten natuurlijk alle  verhalen en spanningen ook uit, en  dat gaat af en toe gepaard met behoorlijk veel frustratie boze woorden en een stuk onmacht van een balletje te  zijn in een vies  spelletje. Al is het niet  persoonlijk mijn pakkie aan, het  brengt wel iets mee hier aan de keukentafel de pest is dat het oude bedrijf waar hij vandaan  komt nu het bedrijf is waar die van  eega mee gefuseerd is. Dus de zelfde  namen vliegen van 2 kanten over en weer.

De hele situatie met Omama, overschaduwt  natuurlijk alles, en natuurlijk doe  je er alles aan om het haar naar de zin te maken, om er te zijn, om alles wat geregeld moet worden ook  te regelen om te zorgen wat je  zorgen kunt. Tuurlijk doe je dat en  al is het geen belasting het komt  er zomaar allemaal bij.

Als je dan alles achter elkaar zet zijn er een aantal dingen waar ik  verder niets over gezegd heb. Wel  over het herhalen van de theorie van oudste, hoeveel spanning dat meebracht  telkens. Maar ook niet over eega die  klaagt over zijn nek, maanden lang:  ga er dan toch eens mee naar een dokkie!! Nou ja de uitslag hebben jullie kunnen  lezen.

Maar als je alles zo achter elkaar  zet en optelt en dan zijn er vast  nog kleine dingen tussendoor, is het  eigenlijk geen wonder dat genoeg  wel eens genoeg is toch???? Ik wil  niet klagen, ik wil niet  zeuren, af en toe wil ik gewoon even  zeggen : lieve mensen ik trek het  even niet.

Gelukkig knap ik ondertussen weer wat  op doe voorzichtig de stapjes  voorwaarts. Geniet van Omama die  vandaag met de 4poot heeft gelopen en bedenk me maar: Cheet je bent ook gewoon maar een mens

XXXXXXXXXXXXXXXX