• Cheet
• 12.25.12
• serieuze gedeelte
• No Comments
• | Edit

Denk dat voor de meesten maar even  geldt: sla deze maar gewoon even  over. Dat is meestal zo als deze  titel bovenin staat.

Het is 1e kerstdag en eindelijk zijn de  mannen vertrokken. Eindelijk? Ja  eindelijk. Ze overspoelen me met hun  gedachten, jongste met hoe K.. Kerst  en OudenNieuw wel gaan worden, en  eega die subtiel aangeeft toch wel  erg last van zijn nek te hebben: Met  de woorden: gaat prima hoor heb niets te klagen………….!

Zei vanmiddag: ben achtergebleven in een  mannenwereld. MIJN mannenwereld, waar 2 zich druk maken om het druk maken zichzelf willen laten zien zodat ze gezien  worden en een 3e die wil vangen maar  zelf ook wil leven. Die laatste  heeft mijn hart en die is ook de enige eigenlijk die me  begrijpt. Dus ik zwijg tegenover  hem……..hij is nog te jong en te enhousiast om alles van me mee te krijgen.

De situatie met Omama? Hou op , schei uit…………..want ik voel haar  zo. Haar leven is vanzelf meer  ingestort dan die van mij, maar  sindsdien is mijn leven ook niet meer hetzelfde. Nu we vakantie hebben, is er een bijna ongesproken wet dat ik elke dag wel  even………… en dat wil ik ook heel  graag maar daar gaat weer een stuk van mijn leven. Want net als zij wil ik graag die klok terug draaien, samen weer ons eigen ding doen, en samen op pad, praten met elkaar over de vrouwen  dingen, en samen niet afhankelijk  zijn van de mannen. De mannen , hoe  lief ook, die anders denken, die van  een probleem een flutje maken, en  van een flutje een probleem.

Die standaard roepen JA  maar!!! en ik er standaard achteraan  kom: JA EN?? En ik zie ze daarbuiten  wel hoor , mannen die zachter denken. En het is niet dat ze hier niets willen doen, echt  niet. Praktisch gezien kan ik nu een  woning laten verbouwen, echt waar. Maar er zal niet gevraagd worden: Meid hoe voel jij  je? NOPE.

En met alle lieve mensen om me  heen, komt het toch regelmatig voor  dat mensen me na een korte intake gaan overladen met hun dingen, hun problemen en de meesten gaan langs me heen om me  later schuldig te voelen: wat was er  nou gezegd?

Zou zo graag de stad in willen met een  vrouw, vooral een vrouw die me  vraagt : hoe voel jij je? Dan krijg  je dezelfde grote snotterpartij als ik bij Omama heb. Tuurlijk : we gaan vooruit, tuurlijk mogen we dankbaar zijn dat  ze er is, tuurlijk lijkt de toekomst  positief maar: het wil niet zeggen  dat we ook gelukkig zijn dat we zijn waar we nu zijn! Accepteren, trap onder onze kont, niet zeuren, wees  dankbaar, YEAH………….vooral na zoveel  negatieve berichten he………….. willen  wij ook ruimte voor de gevoelens van onmacht, onzekerheid, frustratie en daar aan  toegeven.

Mijn ervaring is: als je dat allemaal eens goed toe laat is het net  als ziek zijn. Ga er een aantal  dagen bij liggen, voel jezelf eens  goed beroerd en geef er aan toe. Maar zolang je blijft blokken, zal het niet  weggaan. Morgenavond ben ik alleen  bij Omama en beloof je dat we samen  heel erg gaan zieligzijn wedden dat  we er dan weer tegen kunnen?

Emoties moeten eruit ook deze, want het is onmogelijk om altijd positief  en opgewekt te zijn. Je zult alles  doorstaan en doorleven moeten ook  waar anderen gewoon verder gaan en  hele gaar niet oppikken hoever je in de negatieve emoties zit. Daar is hier thuis geen ruimte voor, maar de enige die het wel snapt is net zover als ik ben.

wat niet wil zeggen dat ik jullie allemaal  uitvlak hoor, want nog steeds ben ik  ontzettend dankbaar met alle lieve reacties kaartjes , mailtjes, bezoekjes noem het  maar. Maar sommige dingen moet een  mens schijnbaar eerst zelf alleen  doorstaan voordat je verder kunt gaan.

Het leven was voor Omama en voor mij op  zelfde fronten niet altijd even  aardig en vooral niet altijd even lief. We hebben serieuze klappen gehad waarvan we sterker  zijn geworden waarvan we geleerd  hebben, maar dat wil niet zeggen  dat we alle dreunen met een glimlach omarmen kunnen dat zou pas echt onmenselijk zijn.

Wat dan wel weer ontzettend leuk  is: mensen die kaartjes sturen met  een persoonlijk boodschap: geloof me  die worden bewaard! En elke  gedachte, elk woord , elk compliment worden opgezogen en bewaard tot het moment dat wij  ook zover zijn. IK ben een dochter  van mijn moeder, een moeder die  leeft, beleeft en eerlijk is, in al  haar ervaringen , belevingen en ondergaan van. IK ben trots een dochter te mogen  zijn van een open en eerlijk  mens, die niets verbergt maar in  staat is om te laten zien.

XXXXXXXXXXXXXXX