In de afgelopen weken heb ik mogen lezen
of liever mee mogen lezen bij mensen.
Die me in alle vertrouwen of openlijk
schreven over weerzin tegen DE feestdagen.

En dan bedoel ik heel December.
de Sint, de Kerst, HET oud en nieuw
wat niets veranderd alleen een jaartal.
De hype over het verplicht leuk en gezellig maken,
en vooral lees en spreek ik mensen deze ronde
die er hele gaar geen moer mee hebben 😉
Ik sluit me er deze ronde helemaal bij aan.

Ondertussen zijn zeker 4 stellen die ik ken
de feestdagen ontvlucht door de grens over te gaan,
op vakantie te gaan, of zelfs bijna onderduiken
om alle verplichtingen te ontlopen.

Ik lees een blog over hoe scholen leerfabrieken zijn geworden.
inclusief directeur, managers die de cijfers angstwekkend in de gaten houden.
Het gaat niet meer om de leraren voor de klas want die volgen angstig
het protocol van de cijfers in de media
en het gaat allang niet meer om de kennis over te dragen aan de leerlingen.

Zorginstellingen zijn dezelfde weg ingeslagen,
het grote geld, de goede naam,
maar waar zijn de artsen, verplegend personeel en vooral de patienten
waar ze die miljoenen aan verdienen in het plaatje gebleven??
Nergens.

Ondertussen ken ik meer mensen die depressief het nieuwe jaar ingegaan zijn
dan positief.
Een mening durven ze zelden nog te geven of te delen,
alleen op eigen blog, forums, of ander media.
Verplicht om niet buiten de boot te vallen
want dan wordt je aangevallen
door iedereen die in het doosje denkt.

Heb deze ronde al een aantal aanvaringen gehad
die net zo goed op 30 december hadden kunnen gebeuren
als in begin van het nieuw jaar.
Omdat tijd, data en dagen voor mij niets uitmaken.
Het is je hele leven die beslist wie je bent, wat je bent en vooral hoe je bent.
En als je lef genoeg hebt,
incasseringsvermogen of soms alleen Liefde
wordt je afgebrand door een ieder die wel de woorden en de grote bek heeft
maar zelden de daden er bij voegt.
Weinig mensen durven nog zichzelf te zijn
bang voor………….voor wat eigenlijk?
Heb liever een conflict buiten de deur
dan met mezelf.
Met mezelf moet ik namelijk 24/7 leven
en met de rest , soms , soms niet, of niet.

Er moet iets gebeuren,
het moet anders, en wat ik er aan kan doen:
dat doe ik !

XXXXXXXXXXXX