Iedereen kent het woord kappen voornamelijk van :
ophouden nu!
maar kappen betekend ook zoiets als knopen doorhakken,
een weg vrij maken,
ruimte maken.

Vanmorgen ben ik vrij, ja ja met een buikpijn,enkelpijn en hoofdpijn
van hier tot Tokio.
Gebeurd altijd als het weer echt omslaat, maar lastig is het wel!

Eerst zo tussen half 12 en 12 intense smscontacten met alletwee zonen.
De een krijgt het niet zoals hij wil, en de ander net iets meer.
Met de oudste ben ik even klaar qua verantwoordelijkheid,
nu is het aan hem, ik heb mijn best gedaan met woorden
daden en aandacht.

Jongste en ik hebben vanmiddag gesprek met de leerplichtambtenaar.
leuk mens, en zij richt zich volledig tot jongste.
Die is eerlijk ten voeten uit, en als zij denkt dat verhaal klaar is
ga ik haar vragen even te luisteren.
Dat wil ze wel.
en ik vertel, vertel alles , en ze schrijft, en schrijft en schrijft.
Tuurlijk is verzuim van jongste te hoog maar ik wil wel
dat de juiste redenen op papier komen.

Resultaat:
jongste krijgt mondelinge waarschuwing een sisser dus.
EN zij gaat het terugkoppelen naar school met alle frustraties
en mijn punten er bij.
Eens kijken wat ze daarmee doen gaan!

Ondertussen staat voor maandagavond gesprek gepland met mentor
van oudste, die wil ik ook wel eens spreken over zijn praktijkuren en die van
zijn collega!
Ben er oh zo klaar mee!
Krijg nog wel adviezen van haar, waar ik zeker wat mee zou kunnen.
En niet zal nalaten indien nodig!

Via de mail komt er even de vraag:
Omama heeft morgen om 13.30 gesprek met revalidatiearts,
of ik daar even bij wil zijn?
Nah het willen zal wel gaan , maar het kunnen is een ander iets.
Kom daar dan verdorie eerder mee!!!
Ik besluit dan ook tot een hardgrondig Nee!
Alsof ik bij die tafel zit te wachten he!

Vanavond vergadering van de judo:
3 mensen hebben zich aangemeld om te kijken
of een bestuursfunctie iets is.
Maar ze zien het allemaal nogal officieel,
en heeeeeel serieus.
Dat is het natuurlijk wel maar alles loopt eigenlijk prima,
alleen 2 leden willen stoppen.
Dan moet je toch vervanging hebben.

De vergadering wordt geopend en met dollen, grappen
en heel serieus luisteren en vragen naar hun mening
hebben we er inderdaad 3 mensen bij,
zodat 2 over 4 maanden afscheid gaan nemen.
Waarom 4 maanden?
Die tijd krijgen ze om elkaar in te werken en te begeleiden
en dan nog: doen we het allemaal samen!

Ze voelen zich thuis en welkom
jongste heeft zich ondertussen bekeerd en blijft nog even hangen,
boeken we mooie resultaten in doorstroming en volwassen judo,
en slaan we nieuwe paden in.

Geweldig !

Het was een superdag, met kappen waar het moest
om ruimte te maken en orde te scheppen.
En vooral: Mezelf toe te staan een plaats in te nemen.

XXXXXXXXXXXXX