Het kwam vandaag voorbij , bij iemand op FB
over mantelzorg.
Onze regering wil zoveel mogelijk mensen
onderbrengen bij mantelzorgers.
Mensen die geen professionele opleiding hebben
moeten een naaste verzorgen en liefst zo intens mogelijk.

Voor mensen die dat niet kunnen krijgen
wordt de zorg dusdanig duur dat het bijna niet te doen is.
Las al iets over eigen bijdrage´s van 2.200 euro of meer.
De vraag was:
wat is een mantelzorger dan nodig om goed te functioneren.

De vraag zou moeten zijn:
heeft een zorgvrager iemand naast zich die het kan en wil doen?
tegenwoordig , mede dank zij onze regering, moet iedereen werken
op zijn hoofd, gezin en zichzelf boven water te houden.
Dat moet dan gecombineerd worden met een 24-7 situatie van mantelzorg?

Kijk ik hou van mijn moeder, en wil alles voor haar doen:
als dochter maar niet als zorgverlener.
Had ik dat een beroep voor mezelf gevonden, had ik wel opleiding gedaan.
En wat over als er iets fout gaan omdat mantelzorgers die opleiding niet heeft?
Eigenlijk is het een giga verkapte concurentie voor mensen in de zorg
die jaren hebben geleerd hoe je zorg verleent,
hoe je omgaat met emoties, en dan natuurlijk ook de praktische zaken.

Ik weet , dat er straks giga veel op me af komt als moeders thuis zou komen
dat er keuzes gemaakt moeten worden.
En als ik het er met eega over heb: haalt die zijn schouders op.
Ja want mannen werken gewoon die hebben dat probleem niet.

Voor nu is er praktisch nog niets te doen en te regelen
we moeten eerst maar afwachten of ze naar huis komt ooit.
En op emotioneel gebied???
Een goed gesprek met iemand van buiten zou misschien helemaal niet verkeerd zijn.
Want wat nu de situatie is:
als ik bij haar kom, gaat het niet goed.
Pijntjes , kwaaltjes, zorgen , onrust, emoties vooral veel emoties.
Komt er iemand anders: broer, eega of anderen
joh gaat prima.
Dus als ik dan zeg : nah weet het niet ?
Zegt iedereen, nou als ik bij haar kom is er niets aan de hand.
En dan krijg ik het gevoel dat ze mij aankijken alsof ik diegene ben
die niet spoort !
Dus zeg ik maar niets meer…………………………
en dan ga je vast lopen , en als er dan ook nog andere dingen spelen
zoals iemand die binnenkort jarig is.

Dan kan het zijn dat ik bij bepaalde dingen erg kort door de bocht ben
en absoluut geen gezeur en gedoe er bij wil hebben.
Ik heb namelijk ook nog een gezin,
en buiten dat gezin wil ik ook heel graag een sociaal leven houden.
Of moet ik me totaal overgeven aan,
terwijl ze nog niet eens thuis is?

Af en toe ben ik er moe van
en doe ik af en toe ook alsof er niets aan de hand is,
of slaap zoveel mogelijk.
Totale ontkenning en vluchten voor.
Ik weet het.

XXXXXXXXXXXXXX