Na de , bijna dramatische, geboorte van oudste
wordt ons op het hart gedrukt rekening te houden
bij een volgende.
Ik ben belast met AITP een afwijking in bloedplaatjes
alla resusfactor.
Maar: dat is goed te behandelen hoor !!!
moet het wel even zeggen………….het klonk zo eenvoudig.

Oudste is geboren met de nodige problemen,
door niet op tijd ingrijpen van co assistent om 4 uur snachts
en met donder en geweld ingrijpen van gynacoloog om half 8
bleef de schade slechts beperkt tot een hersenbloeding.

De kinderarts op dat moment Dr. Hoogeveen in Hoogeveen (hoe grappig)
had er `toevallig`over gelezen en herkende de puntbloedinkjes.
Alsof het kind over hele lichaam met spelden was gestoken.
Het besloot me ter plekke:
IK zal er voor je zijn
en vandaar uit gaf ik alles op: werk, mezelf, alles.

Toen jongste zich in mij een moeder zag
werd de hele kermis gestart.
Hij was nummer 30 in 10 jaar tijd van onderzoek.
We kwamen in Leiden terecht bij Dr.Prof. Kanhai
een man die zelf 4 kinderen verloor
en in Amerika onderzoeken had gevolgd en meegemaakt.
Leiden was een mazzeltje:
Dusseldorf of Belgie waren de eerste uitwijkmogelijkheden.

Een lange periode van mijn zwangerzijn bracht ik door
of in Leiden of in Hoogeveen bij een verpleegkundige
die speciaal naar Leiden was geweest om te leren hoe om te gaan
met het toedienen van medicatie.
Medicatie die er voor zorgde dat ik 4 jaar naar geboorte van jongste
pas zonder briefjes kon doen wat ik moest doen,
omdat het een ware aanslag op mijn lijf was.

Elke week 1 dag ziekenhuis aan infuus, met medicijnen waar ik zo misselijk van was.
5 dagen lang, dus 2 dagen om bij te komen en dan de volgende lichting.
Tussendoor elke 14 dagen naar Leiden voor controle,
aftappen van bloed voor het witwassen van bloedplaatjes,
die vervolgens 2 x via navelstrengpunctie bij vol bewustzijn
in gespoten werden.
Door je buikwand, baarmoederwand de navelstreng proberen te raken
ging 1 x bijna fout en jongste heeft nog steeds een deuk in zijn oor 😉

Toen het niet langer ging werd de operatie gepland: 1 april.
Sluit het af met een grapje was Dr. Kanhai zijn repliek 😉
De begeleiding was subliem , intens en liefdevol.
Maar ik zag ook daar op IC baby´s van 600 gram.
Of baby´s met 6 vingers en tenen, een open hart operatie in de couveuse
tegenover me.
Het zijn beelden , die ik nooit en dan ook nooit vergeet.

Oudste werd geboren met 1920 gram en 45 cm.
Jongste met 1880 gram en 41 cm.

En nu?

Oudste doet mee aan NK armworstelen, boom van een vent met scherp
en goed koppie.
Jongste wil of kok of beveiliger worden,
gaat voor zwarte band judo.

Ik heb ze alle twee beloofd, toen ik ze in mijn armen kreeg:
IK zal er altijd voor je zijn, voor je vechten als het nodig is,
en je beschermen als jij het zelf niet kunt
maar zeker altijd van je houden.

En die belofte telt voor mij net zo zwaar
als de trouwbelofte bij mijn huwelijk.
In voor en tegenspoed zal ik doen
wat nodig is .
Kom aan mijn zonen, die geboren mochten worden na het
verlies van 2 meiden, die door mijn AITP niet levensvaatbaar waren.
En je komt aan het diepste van mij !

Hoezo dan 5 wonderen?
De eerste : mijn huwelijk.
Tweede de beide meisjes
Derde de beide jongens.

XXXXXXXXXXXX