ondertussen
- 04.11.13
- gedichten en gedachten
- 4 Comments
Ondertussen:
Is oudste begonnen aan zijn examen……….
we proberen hem zoveel mogelijk
die kant op te duwen om er wat aan te doen.
Gelukkig snapt hij zelf de intentie ook.
Ondertussen:
zit jongste nog steeds thuis met zijn knie.
Eet pijnstillers maar een oplossing is het niet.
wil hem naar school brengen maar:
krukken in school?
Schijnt geen optie te zijn.
Zou fijn zijn als mentor ff belde om te vragen
hoe het is?
Letselschadeadvocate wenst hem alle sterkte
en goed herstel……………..
tja……..verschil moet er schijnbaar wezen.
Omama komt voor 3d keer met:
fysiotherapeut zegt dat ik niet alleen kan lopen
met 4poot.
Gooi er telefoontje tegenaan
en krijg keiharde waarheid.
Ze is nu nog , te instabiel om alleen te lopen.
Mag zekers lopen maar wel met begeleiding……………..
advies voor thuis:
rolstoel, trippelstoel, en veel begeleiding.
Ik zucht maar een keer.
Als iemand van buitenaf oppert:
was verpleeghuis geen betere optie?
springen de tranen in mijn ogen.
Dat is dus
tussen hangen en wurgen……………………………..
en ik weet het niet,
ze wil koste wat kost naar huis;
ze doet zo haar best,
moet je dat afbreken?
OF het een kans geven?
Ik ga voor laatste
maar in goed overleg
niet ten koste van.
OH MY
de dillema´s stapelen zich weer op
en ik?
Vlucht in dingen of daden
die niet verantwoord zijn
of niet moet doen.
Voor nu:
trusten morgen vrij dus het kan
en mag even……………….
De ramen wassen ,
een grafsteen schoonmaken
als de temp , de zin, en de tijd daar is.
xxxxxxxxxxxxxxxxxx
Martha, met de huidige jeugd en het spul wat daar loopt
nee maar geen krukken in school.
Trouwens: hele dag met die dingen in de ronde??
Omama moet eerst verantwoord zijn inderdaad
en daar werkt ze giga hard naar toe,
vanavond had ze het daar zelf ook al over
en kwam met een aantal dingen waarvan in dacht:
YEP………..
Als ze gewoon daar kan blijven totdat ze verantwoord zover is
is er niets aan de hand, en dat moet volgens mij best kunnen!
😉
Geen krukken in school????Dat zou toch raar zijn?
Omama is dapper en doet giga haar best, het zou niet motiverend zijn als haar vooruitzicht om naar huis te gaan haar ontnomen wordt toch?
Ja, het moet wel verstandig zijn zodra het moment daar is, maar soms vallen de dingen gewoon op hun plek!
Hey lieve Zuster,
Het is de confrontatie he af en toe.
Ze is natuurlijk verpleeghuis nog niet uit, en ik hoop eigenlijk dat ze er naar toe werken
dat ze die zelfredzaamheid heeft voordat ze er uit ´gezet´wordt.
Het ook niet niks voor haar, van alles kunnen naar afhankelijk zijn
dat is geestelijk en lichamelijk natuurlijk een giga verschil.
Het is bij mij meer dat er dan weer van alles bij komt:
oudste met zijn examen, jongste met zijn knie, katten die doodgaan,
dat soort ongein.
Maar we gaan het redden hoor, er is ook niet veel andere keus trouwens 😉
Dank je , erg lief van je!
Ik kan me voorstellen dat je er verdrietig van wordt en dat je er niet aan wil, maar ik zet -al lezende- ook wel eens mijn vraagtekens bij de zelfredzaamheid van je moeder… Is eea niet overhaast? Had ze idd niet -tijdelijk?- nog even een verpleeghuis in gekund. Tis voor haar soms al teveel, maar voor jou ook als ik je lees, alle drukte die het geeft.
Take care, liefs, S.