Het is een verhaal,
ik ga jullie een verhaaltje vertellen,
nou ja verhaaltje?

Ergens in het najaar vorig jaar,
krijg ik een berichtje van Anja,
iemand die ik ken en die ik aanneem als mijn zusje.
Ze heeft het jaar ervoor een egel de winter door geholpen
diezelfde egel meld zich bij haar
met 5 jongen.

Al mag het niet, omdat een beschermd diersoort is,
gaat ze in overleg met de egelopvang de moeder
en haar jongen de winter over verzorgen.
Ze doet het met liefde en met toewijding.
dat is al bijzonder genoeg.

Mijn ´oude´leidinggevende is na haar werk
zich volledig gaan storten op natuur
en echt alles wat er mee te maken heeft.
natuurpark Dwingelerveld heeft haar grote hart gewonnen
ze krijgt zelfs een lintje voor haar inzet.

Hoe het precies rondkwam?
Ik weet het niet, maar :
mijn zusje met haar egeltjes
en mijn lieve grote natuurvriendin die graag egeltjes wil
breng ik bij elkaar.
Lang voor de koude winter maar geen einde wil nemen.
er worden afspraken gemaakt, ik breng ze met elkaar in contact
ze vinden elkaar in zuivere naturelijke liefde.

en vandaag is het zover dat zusje haar inmiddels 4 jongen
naar natuurvriendin gaat brengen die alles in opperste staat van gereedheid heeft.
IK , ik wil daarbij zijn, ondanks dat het zondag is
ondanks dat Omama naar huis komt dit wil ik zien , voelen en ervaren!

De warmte, het succes, de aandacht voor , het is overweldigend!
Sta erbij, kijk er naar, doe er niets aan, trek  me terug
en geniet.
De egeltjes krijgen de meest geweldige plek en 1 doet alsof hij-zij geheel thuis is.
Ze zijn allemaal tevreden, de bezoekers op dat moment vertederd
en dit is een schot in de roos!

Als we later even buiten ´hangen´bij de vijver
met rechts mijn grote vriendin, en links mijn zusje,
hang ik met het hoofd in mijn handen…………
ik kijk uit over het water en voel me leeg worden.
Ik hoor alles, ik zie nog meer
maar kom helemaal even terug bij mezelf.

Ook zij zien me, ze voelen me
en gaan me weer ontvoeren 19 mei 😉
maar ze tippen ook mijn gevoel even aan,
waarschuwingen meegevend en nemen me op
in een wereld buiten die van mij.
Ik dank ze ervoor.

Thuis hebben de mannen zich moeten redden
en dan komen er zowaar oplossingen of voorstellen
omdat ze het zelf moesten doen?

Oudste tipt op de hele late avond
zijn ´probleem´aan die geen probleem meer is
omdat ik hem liet zien
hoe sommige mensen misbruiken maken van.

En dan dank ik oudste
in een dikke knuffel dat hij mijn zoon is
dank ik eega voor zijn inzet,
broer voor het meedenken,
en de lieverds van vanmiddag
voor mijn loslaten van
door me te ´ontvoeren` 😉

Als ik er zelf niet uit kom
nou dan halen ze me wel dus…………….
😉

XXXXXXXXXXXXXXXXX