van mij, voor mij een depi blog………..
- 05.10.13
- vergeetdagboek
- 5 Comments
HOERA , Omama komt eindelijk naar huis…………….
slaat niet op de titel he… 😉
past zo niet.
Ws lang blogje dus je mag hem met alle liefde
gewoon overslaan.
bijna 7 maand geleden kwam onze jongste met school
in problemen omdat daar een nieuwe manier
van invulling was bedacht.
Zo niet waar hij iets mee kon.
Effin de verwikkelingen hebben jullie mogen lezen.
het verhaal van Omama ook,
recent sprak ik een partner van een medebewoonster
die ondertussen overleden is,
hij stond tegen over Omama met de woorden:
DIT willen wij niet…………………….!
heb hem aan gekeken, wie wil zoiets nu wel?
Nee ik wilde het ook niet, en Omama ook niet.
Van geheel zelfstandig terug naar compleet afhankelijk.
Naar contact verliezen met je kinderen
het weer terug bouwen
de kinderen die het heen en weer krijgen
en moeten accepteren dan hun moeder
nooit weer zal zijn of worden
zoals ze was.
Mam was altijd nog de spil
tussen mijn afhankelijke broer met heel zijn ruim 50 jaar
maar ook in ons gezin als raadgever
en voor mij als backup.
Alles en dan ook alles is veranderd,
omgekeerd, en daar zijn vele goede adviezen.
Maar als je een broer hebt met een iq van de helft van mij
een gezin met allerhande stoornissen,
iemand in examen,
iemand die niet om kan gaan met
wiens verjaardag trouwens voor de 2e keer compleet verpest werd.
dan kan ik alle reacties van de mannen wel begrijpen.
Maar wie begrijpt mij?
dat ik mijn broer na 7 maanden tijdens het avond eten
wel eens VAN tafel wil?
Omdat hij zich gaat bemoeien met dingen die binnen het gezin rond gaan?
Dat ik bewust ben dat die ene dag uit
met Omama die mijn dag uit was,
nooit weer komen gaat?
dat de rollen omgedraaid zijn
en ik vind dat ik wel erg veel krijg nu?
dat ik het leven niet eerlijk vind
en ondanks dat ik vakantie heb
een giga moe hoofd heb?
werkelijk, zodra er druk op me gelegd wordt
waar ik vroeger zei: Kom maar op
kruip ik nu het liefste weg…………….
laat me met rust.
Naar de buitenwereld?
Nah hele piet hoor, dapper en zorgzaam
maar ondertussen.
Nee ik vind het niet meer leuk,
nee ik zie sommige dingen niet meer zitten
en ja , mijn leven staat op zijn kop.
Zekers doet Omama het heel goed
en is het natuurlijk super de super dat ze weer naar huis komt
dat de lichamelijke zorg verzorgt wordt
dat alle afspraken tussen de instanties en alles wat er bij hoort
langs elkaar lopen?
NAH ook ingepland en heel af en toe grijp ik in als het belang
van Omama in geding is.
Maar ze denken allemaal dat ik of broer
thuis zitten te wachten om langs te komen
om iets te doen, ondanks alles.
dat we werken,
of een gezin hebben,
of andere dingen voor bij komen,
of zelf ook een leven hebben?
NOPE.
en vraag me serieus af
of er nog iemand is daarbuiten
die weet wat ik voel.
Kan je vertellen:
erg weinig momenteel.
Maar dat mag ook niet en dat kan ook niet want:
Omama, broer en gezin gaan voor alles……………..toch?
Hoe worden mensen emotieloos en autopiloot?
Nou zo.
Wat ik werkelijk zou willen??
Dat een ieder zichzelf red zover mogelijk
en zijn verantwoordelijkheid neemt
en mij alleen op mijn dak valt
als het niet ander kan.
Dan kan ik werken, leven , ademen
en er op vertrouwen dat een ieder zelf doet
wat ie doen kan.
DAT is mijn moederdag wens.
XXXXXXXXXX
Nou, ik heb niks meer toe te voegen, ik sluit me helemaal aan bij de bovenstaande reacties!
Dussss……….neem a.u.b. regelmatig tijd voor jezelf en zeg gewoon af en toe sorry vandaag gaat het niet lukken, ik neem een ” ik ben er ook nog dagje!!!!”
En let op, iedereen die het dan effe zelf moet gaan doen kan dat echt wel hoor!
Doei Doei
Ha Cheet,
Ja een moeder blijft soms vaak meedraaien in van alles.
Kan me voorstellen dat je de tafel weer wilt schikken voor het gezin.
Vreemde adviezen heb je weinig aan.
Dat omama thuis komt is natuurlijk heel fijn, maar dat betekend al genoeg aanpassingen in het gezin.
Mensen die denken dat je zit te wachten om hulp te bieden zijn zelf vaak niet zo gemotiveerd.
Nee, men kijkt niet naar hoe Cheet erbij zit, men begrijpt dat pas als men erzelf mee geconfronteerd wordt, hoop ik.
Hoop dat je Moederdag wens in vervulling gaat. oma
LIeverds dank jullie wel,
ik weet het zelf ook wel maar het doen
het toepassen?
Zoals Grietjes schrijf loslaten is het moeilijkste
en sommigen laat je los en doen ze weer domme dingen.
Misschien is het ook het idee dat er een einde komt
aan die 7 maanden dat Omama in verpleeghuis zit?
Ik weet het niet maar wel dat er inderdaad iets veranderen moet.
Ben al bezig bepaalde dingen van me af te zetten
of door te schuiven naar de volgende die voorbij komt.
Broer heeft een takenpakket gekregen
en als het dan fout gaat , jammer dan leert ie van !
Het is ook gewoon allemaal veel
en geen normale dingen
zal eens beginnen als mensen beginnen te zeuren
te zeggen dat ze daarmee ophouden moeten.
Of je helpt me of je maakt dat je uit mijn buurt komt
nah lijkt we wel een start 😉
XXXXXXXXXXX
Jou moederdag wens kan niemand invullen. Dat heb je zelf allang bedacht. In je schulp kruipen helpt ook niet echt maar is soms wel heel lekker om te doen. Gewoon je afsluiten voor de hele wereld en vooral die van dichtbij.
Ik snap het wel Cheet, ik snap het helemaal en ik weet eigenlijk net als jijzelf ook geen oplossing. Het blijft schipperen en laveren. En vooral rustig aan blijven doen. Laat je niet gek maken. Zoeken naar het beste daarin zal je telkens weer moeten bijstellen want iedere keer gebeurt er weer iets anders.
En jouw broer…….. simpel gezegd ‘ Wieberen’. Ik snap het wel, maar het is heel slecht dat het zo gaat.
Cheet, iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen leven. Kan met hulp (etc) een heel eind komen maar hij moet zijn eigen verantwoordelijkheid nemen voor zijn eigen leven. En jij moet ook je eigen verantwoordelijk nemen en nu op de rem gaan staan. Niemand heeft er iets aan als jij neervalt in een diepe depressie.
Er is zoiets als loslaten………… dat is het moeilijkste in het leven. Loslaten. Maar het moet. Sommige dingen moet je loslaten.
Sterkte ermee.
Lieve Cheet, je moet ECHT op de rem gaan staan, meid! Je bent op weg naar een burnout als ik het zo lees. Wat heeft de rest daar aan als jij omvalt? Kun je niet stapje voor stapje verantwoordelijkheden overdragen/loslaten? Denk alsjeblieft ook wat meer aan jezelf. Dit gaat anders echt fout hoor.
Lieve groet,
Nanda