boer
- 06.05.13
- gedichten en gedachten
- 6 Comments
Iemand reageert via FB op de foto van oudste van het reekalf
19 jaar oud, werkt in loondienst bij een ´boer´.
Hij gelooft oudste niet dat wij een ´niet ´werkende boerderij hebben
en hij maakt me zo kwaad.
Waarom?
Ik zal het je vertellen:
In 1978 kwam de melkquota voorbij, de kleine boertjes werden
voor de keus gesteld: Groot worden of klein tenonder gaan.
Mijn vader had naast de boerderij, zijn gezin, er gewoon een baan bij.
Gewoon?
Hij stond bij toeren op om 5 uur in de morgen
en in het hoogseizoen ging hij om 3 uur snachts naar bed.
Om de boerderij te verzorgen en geld te verdienen.
In karakter was hij niet makkelijk ,maar dit moet ik hem toegeven
samen met mijn moeder gingen die schouders eronder!
Van ons 3 kinderen werd verwacht:
zodra je iets kon, dan deed je het!
IK stond met 6 jaar de kalveren te voeren,
mijn broers draaiden mee in het melken,
het voeren, het oogsten of bewerken van het land.
Toen mijn vader het plan opvatte dat een tractor perfect zou zijn
betekende dat op heel mijn jonge leeftijd dat Gijs onze paard
eruit moest.
Tranen, en tranen heb ik gejankt Gijs mocht blijven , zijn oude dag uit zitten
aan een stick op de dijk tot hij dood neerviel.
Ik heb mijn vader zien huilen toen zijn beste melkkoe kopziekte kreeg.
een inkomsten verlies van hier tot tokio!
Wij hadden allemaal ons eigen kalf,
met de bedoeling ons voor te bereiden op het omgaan en leven met
de varkens die biggetjes kregen:
Weet je wel hoe mooi het is ?
iets van 14 kleine stopcontactjes op een rij bij de moeder???
Die verrotte haan die je een schop moest geven
voordat je de eieren uit kon halen???
En dan die stier, oh wat een lummel !!!
En bang dat ik van hem was!
Elke keer als je voor hem langs liep dan deed ie een poging
met volle kracht tegen de palen aan!
TOT mijn vader hem een ram op zijn neus gaf 😉
Hoe of mijn moeder of vader zaten in de stal
bij een koe die kalven moest.
Uren in de nacht en dan lag hij-zij niet goed,
dat het gedraaid moest worden.
En een koe kalft echt niet met iemand erbij
dus ze deden het alleen bij ´probleem`koeien!
Maar: de Liefde voor de grond
je zette nooit meer dan kan, en nooit overbodig
de Liefde voor de dieren en vooral dat !
Ik weet hoe ik een koe moet melken.
Met de hand dan he.
Ik weet hoe dieren zich voelen en wat er fout kan gaan.
dan kom ik in discussie met een knaap van 19
die werkt in loondienst bij een boerderij.
NEE dat zijn geen boerderijen!
Dat zijn bedrijven, met eigenaren die optimale productie willen
van zowel grond als dieren.
Daar is alle Liefde voor moeder natuur
en respect voor de dieren , compleet verloren.
Dat zijn geen boeren,
dat zijn gebruikers van de natuur !
Of liever misbruikers???
IK ben 100% een boerendochter en er trots op
en werk liever op 1 bunder ( 1 ha) van ons zelf
dan op 30 van een ander !!
Ik ben en blief een boer
heeft oudste op een tshirt staan
en ik: ik sta daarachter !
XXXXXXXXXXXX
Als het eenmaal in je bloed zit , gaat het er ook niet weer uit 😉
Ik, als stadse heb je verhaal met groot plezier gelezen en herken ook veel van de verhalen hierin van mijn lieverd die ook op het platteland is opgegroeid!
Dicht bij de natuur, maar ook keihard werken.
Mooi om op deze manier weer een kijkje in je leven te hebben mogen nemen!
Groetjes Martha
Ha Cheet,
Een mooi verhaal van een doorwinterde boerin, de liefde is je met de paplepel ingegoten.
boeren zoals het hoort, gebruik maken van je talenten en niet de natuur uitbuiten. oma
Grietje das vrij eenvoudig:
het zijn van die jonge jongens die een paar jaar terra doen
werken bij een ´boer´ zoals zij dat noemen
maar wat ik melkfabrieken of productiebedrijven noem.
Al het contact met de aarde en de dieren is verloren
en het gaat alleen nog maar om meer, meer en nog meer.
Boeren zijn voor mij de mensen die hun dieren koesteren
en dichtbij de natuur staan.
Die jongens die rekenen als je maar een bunder land hebt
je geen boer bent omdat dat veel te klein en te min is in hun ogen
en daar maak ik me dan boos over want ze hebben geen
snars verstand van het echte boeren werk 😉
nou snap ik nog niet waarom je boos werd maar het boerenbloed kruipt daar waar het hoort… in de harten van boerendochters en zonen!
Zelfs dat heb ik in mijn boekje beschreven. 🙂
En niet boos zijn, dat maakt rimpels.
Een bijzonder leven vind ik het… Zou het zelf niet willen, maar smaken verschillen 😉