Heb het altijd gezegd; als Omama thuiskomt?
Nou dan zijn we er nog niet…..
iedereen heeft me gewaarschuwd,
sterker nog ze doen het nog……
maar ondertussen.

Het begon natuurlijk bij het begin
en dat ik dingen afkapte van : Mam dat kun je anderen vragen.
het tussendoor begeleiden naar toilet is na mijn kokhalsbeurt
niet meer voorbij gekomen.
Het klaar leggen van een kledingstuk , terwijl broer aan tafel zit
en thuiszorg nog moet komen ook niet,
dus: word er een ander spel gespeeld.

Eerst een giga verwijt over oudste die door broer verkeerd opgepakt wordt,
dat word nog dezelfde avond recht gezet tussen broer en ons gezin
omdat eega naar hem toe gaat.
Ik , ik sta op punt van instorten.
Oudste zou daar teveel zijn , volgens Omama want die klaagt erover
tegenover broer.
Maar diezelfde oudste mag, omdat hij vakantie heeft ,
te pas en te onpas gebeld worden om dingetjes voor haar te doen
die best kunnen wachten of door anderen gedaan kunnen worden,
ze rept er met geen woord over , omdat ze het recht heeft te vragen ?

Paar voorbeeldjes:
vorige week vrijdag gaat ze uit eten met koersbal,
het restaurant zou rolstoel toegankelijk zijn, haar vriendin gaat mee
niets aan de hand toch?
Het schijnt een drama geweest te zijn om binnen te komen,
rijd een deel van de rolstoel aan gort , die oudste  ( ja ja ) hersteld
meld even dat ze rekening van vriendin zelf betaald,
maar het eten was wel lekker.
Wij horen 4x het verhaal over de dramatische binnekomst aan,
niet 4x wat een gezellige avond !

We hebben hier het feestje gehad met die 13 man ?
Tegen thuiszorg lovende woorden, zo leuk zo gezellig
tegen mij?
Was wel erg druk hoor, wel heel veel lawaai…………….

Als we haar onze Bas en Du laten zien als ze hier op zondagavond is
om te kaarten?
Kijkt ze strak naar de kaarten en niet eens op of om
naar deze kleine wezentjes…………….
zelfs dat raakt haar hart niet !

Vorige week donderdag:
ik mag met jongste naar Ortho, ze gaat er vanuit dat oudste thuis is,
is ie  niet.
Thuis bijna tegelijk met oudste, kijk ik op nummer melder ja hoor.
En prompt, telefoon.
Ze moet een telefoonnummer hebben, oudste gaat even heen,
5 minuten later telefoon, boek laten vallen.
half uur later telefoon, moet een vleesvork hebben.
5 voor 9 savonds moet een trui hebben
terwijl broer aan tafel zit en thuiszorg nog komen gaat,
ik was ergens mee bezig, pleur die trui op de tafel en ga weer.
Broer heeft die dag gewerkt, dus krijgt er niets van mee.

Toegegeven: hij kookt, wast, stofzuigt en doet ook zijn best
maar of het ooit genoeg is ?
er is 1 iemand waarvan ze altijd riep:
die wil ik geen hele dag om me heen toen ze het aanbood.

Zondag waren we allemaal van honk
wie nodigd ze uit voor de hele dag?
Met een dramatische ondertoon:
jullie gaan maar hoor!

Vanavond schiet ik binnen voor telefoonnummer:
krijgen het over MFC
en broer vraagt: hoe ver zijn ze, hoe ziet het er uit ?
Ik vertel, en Omama zegt dan vanuit het niets:
hebben ze daar ook een invalidentoilet ??
Anders krijg ik zelfde drama van vrijdagavond,
inclusief herhaling van de herhaling.

Als ik vanavond later er nog even ben
en iets vertel wat ik leuk vind
draait ze haar hoofd weg om heel wazig de andere kant op te kijken
en onderbreekt me door te zeggen:
Tommy (haar hondje) komt toch weer beter in doen,
valt ook niet mee he
7 maanden alleen zijn………………
Ik vertrek met tranen in mijn ogen.

In de goede bedoeling haar de ruimte te geven
om te ontwikkelen, zelf dingen te doen,
lees ik in de thuiszorgmap dat Mevrouw goed te spreken was
en ondertussen ben ik de pineut…………………….
inclusief mijn gezin.

Leukste?
a.s. zaterdag is weer iedereen verdwenen, want broer?
Die heeft het wel door en doet gewoon wat hij zelf graag doet
dat oudste en ik naar Belgie gaan voor 3 dagen?
dat weet ze nog niet…………………..
En als ik al een morgen vrij ben,
dan zeg ik het niet meer.

Het gaat op het randje, eega maakt zich er al bozer om
en ik vraag me af of het nut heeft een gesprek aan te gaan
met Omama zelf of met iemand anders…………….
maar wie dan die iemand anders.

Ze zit in het slachtoffergevoel gedeelte
en heeft totaal geen aandacht voor anderen,
alleen wanneer er vreemden zijn
dan gaat het toch zo goed !!!

Beloofd als beloofd pak ik dat
wat zij of broer niet kan of geen tijd voor hebben
en het maakt alleen maar dat ik steeds minder zin heb
om even langs te gaan.
Want als er een kussentje valt waar zij haar arm op heeft
en dan dramatisch : mijn arm doet me zeer,
maar dacht bij mezelf: er komt vanzelf iemand voorbij die hem oppakt
terwijl ze ´grijpers´ op de tafel heeft liggen???
Huilt mijn hart,
en stoot ze me alleen maar af.

Mam is Mam niet meer
al 8 maanden niet
en ik denk ook niet
dat ze nog weer terug komt.

XXXXXXXXXXXXXXX