Eega is vanmiddag eerder vrij
paar vrije uren die hij heeft gebruikt ie voor dagen als vandaag.
Hij heeft gelijk.
Om half 4 is ie thuis, het moment voor mij
tussen alles en niets.
Meetal is het eten klaar en heb ik even half uurtje
gewoon niets.
Nu is dat niet anders , ik lig in het gras
met een van de nijntjes om me heen.
`t is rustig, ´t is stil  en warm.
weer heb ik er last van maar deze gaat nog net.

Ineens is er een oorverdovende knal
alsof er vuurwerk wordt afgestoken.
De nijntjes vliegen alle kanten op,
de rode jeweetwelkater vis ik onder de kast vandaan
en ega staat verbaasd te kijken,
waar kwam die vandaan?
Alle honden in het dorp slaan spontaan aan.

Snel onderzoek leert ons dat het onze buuf is,
die van de grote bosbessenkwekerij.
Ze probeert de spreeuwen te verdrijven
met een alarmpistool en stond precies achter ons huis.
Als ik op bankje sta zie ik haar
oorkleppen op met zoonlief onbeschermd ernaast.

Als ze mij ontdekt zwaait ze vriendelijk
ik zwaai terug en gebaar: doe die doppen ff af!
Dit is zo niet leuk, heb zo´n hekel aan  harde knallen
en roep: vind dit niet leuk!
Ja maar die vogels, roept ze terug.
Moet ik en anderen me daarvoor het lamzuur schrikken?
´t is meer de schrik en stap van het bankje af.

Weet je , heb enorm respect voor hoe hard ze werken
en alles wat ze doen, maar deze zag ik niet aankomen.

Als eega en ik even iets zitten te drinken
gaat de achterdeur, kleine 15 minuten later
een schuchtere buurvrouw meld zich 😉
Ik zag je gebaren zei ze, en dacht:
moet maar even langs…….
De innige wens van mij dat dit niet dagelijks gaat worden
en beperkt blijft tot overdag kan ze heel goed begrijpen
als ik haar heb uitgelegd wat ik voel.
Toch komt er een maar:
ze willen zo graag die bessen plukken.
Ook die begrijp ik heel goed
maar als een dorp zich gaat ergeren aan hun manier van werken
kan ik haar nu al vertellen dat het dorp geen interesse heeft
in hun standpunt.
Je kunt alles doen wat je wilt, maar ze willen er geen last van hebben.
Jullie zijn hier gekomen, wij niet bij jullie.

Voor een moment kijkt ze me aan en denkt dat ik grapje maak.
In een split second heeft ze door dat dat niet zo is.
Als we straks vakantie hebben
hoop ik niet om 6 uur ´s morgens wakker ´geschoten´te worden
door de buren.
Als ze weg gaat is haar het punt duidelijk
en direct heeft ze andere maatregelen getroffen waarvan ze hoopt
dat de spreeuwen doorvliegen.

Ik gun hun hun geluk
en we wonen hier prachtig mooi en rustig
ieder die het weet zal dat bevestigen
en dat laat ik niet verpesten door
42.000 bosbessenstruiken die geplunderd worden
de vogels die hun kans schoon zien.

Als er nog iets is moet je het zeggen besluit ze,
geloof me
dat zal ik zeker doen.
Accepteer brommers en quads die er tussendoor racen,
laten activiteiten in de nacht, geschreeuw en gejoel
door de kinderen die of plukken of vogels verjagen.
Maar zulke knallen dat een heel dorp opschrikt
nee dat niet.

XXXXXXXXXXXX