Even is het maar
het is maar even kort.
Soul gebruikt niet veel woorden
maar haar blogje
schrijft heel veel.
Ben er haar dankbaar voor.
Ook zij ziet het monster in de kast.

Vanavond naar Emmen
ga ik alleen, eega kan in dit soort dingen
niet volgen, niet mee.
Is niet erg, doe ik het wel alleen.
En trek mijn nieuw gekregen vest
een dikke zwarte wollen vest
en voel me er in thuis
het maakt dat ik zeg wat ik zeg
en doe wat ik doe
de gever reist met me mee.

Een pet, wat is nou een pet
een pet zet je op tegen de kou
of omdat je graag een pet draagt.
Waarom draag je een pet
voelt toch als stukje bescherming
en als die pet dan zo past
wordt er aan je gedacht.

Net als een bed
die doe je niet zomaar weg
daar zitten liefdevolle herinneringen aan
en daar kunnen meer bij
die doe je dan met liefde aan
die herinneringen maken.

Denk ik tever?
Nee denk niet meer namelijk
maar laat mijn gevoel spreken.
De liefde waarmee dingen gezegd
gedaan of overgedragen worden.
De wetenschap dat mensen stil staan
en het je gunnen omdat
je al zoveel hebt gehad
en niet zeker bent van wat je nog krijgt.

Je bent een schat , schreef ze.
En ik voel me ook een schat
voel me warm in mijn vest
beschermd of geliefd de welpen
en dat allemaal omdat ik
gewoon ik ben.
Omdat ik van mensen hou
en van het leven
wat er ook gebeuren mag.
Ik dank alle lieverds daarbuiten
deze 4 muren
dat jullie er zijn
ook zij die niet hier reageren
maar wel degelijk tijd en aandacht besteden
aan mij.

Innig warm.
Dank jullie uit diepste van mijn hart
´k zal jullie nodig zijn en blijven.
Wie weet nog
hoe hard.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX