Wat een waardeloze dag……..
die begint vanmorgen om 7 uur.
Telefoontjes, berichten, emails :
het is niet te doen buiten , blijf alsjeblieft thuis.
Niemand mag de weg op
en onze mannen zien daar natuurlijk het voordeel van.

Ik niet en ook dat telefoontje komt:
thuiszorg mag ook niet rijden , of ik naar mijn moeder wil.
Dat is geen vraag maar een opdracht ,en ik heb daar zo’n hekel aan.
Neem eega maar mee, nee ze wil wel blijven liggen
maar moet wel ff op de po stoel.

Bij terug gaan glipt ze bijna uit onze handen,
en mijn afkeer tegen en angst voor  vlammen op.
Gelukkig komt thuiszorg tegen 10 uur en
werkt het programma af.

Ondertussen komen de filmpjes van op de straat
schaatsende mensen voorbij , en dat is natuurlijk
absoluut geweldig.
Ook het enige wat er echt leuk aan is.

Jongens doen hun ding en eega hangt om mij rond
het brengt me herinneringen die ik liever vergeet
en ik ben er gewoon zo klaar mee.
Want als moeders belt dat thuis zorg vanavond niet komt?
Dat ik het allemaal mag doen?
Springen de tranen in mijn ogen.

Bel er maar even achteraan , het blijkt dat moeders
dat vanmorgen zelf gezegd heeft zodat ze de meiden kan ontlasten.
Dat ik er geen trek aan heb ? Maakt haar niets uit,
doe immers te weinig voor haar.
Ben woedend en dat merkt de dame van de thuiszorg.
Ze gaat wat regelen, komt goed.

Lang verhaal in t kort: Omdat het nu weer ijzelt
hebben ze haar pyjama en alles al aangedaan
en yup mag ik haar naar bed helpen,
vraag eega wel even om te helpen want ik ga het
echt niet alleen doen.

Grote ramp? We zitten natuurlijk morgenvroeg
weer met hetzelfde probleem.
Wat me giga irriteerd ? Broer zit hele dag achter computer
commentaar te leveren maar helpen??
HO maar…………….

Denk dat het tijd word om te imigreren……
Spanje of zo.

XXXXXXXXXXXXXX