´t is half vier midden in de nacht
als hij me wakker maakt.
Niet op zijn plekje meer
hij gaat mij verlaten!!

Ik kan dat niet,
ik kan dat  niet laten gebeuren,
en schakel alle , en dan ook alle
hulptroepen in
die toegezegd hebben
klaar te staan als het moment
daar zou zijn.

Mijn angst en onmacht
is onbeschrijfelijk.
En de medewerking niet optimaal.

Als in de morgenstond
de definitieve scheiding rond is
komt hij terug bij mij.
we zijn van elkaar verlost
en tot elkaar veroordeeld.

Hij moest gaan
voordat hij terug kon komen
tot mij.

14 jaar geleden
nam hij de beslissing
of liever mij lichaam
laat hem vrij.
maar kon niet normaal of natuurlijk.
Maar hij kwam terug naar mij,
ik , mijn lijf, kon hem niet meer
belemmeren in zijn ontwikkeling.

Mijn hart is altijd groot genoeg geweest,
hij kwam terug bij mij.
En nu delen we de onnoemelijke liefde
van de geboorte van jou.
En de onmeetelijke liefde
van mij voor jou.
Gaf je een start en moeilijk begin
maar we hebben het ingehaald
vanaf het begin 😉

Lieve oudste
meer dan van
harte met je 14
levensjaren
die veel vroeger starten
dan je geboorte!

Hou meer van je
dan mijn lijf bevatten kon
maar mijn hart
aankan!

XXXXXXXXXXXX