Vandaag nog even werken, er word me veel duidelijk.
De onderlinge groepsapp van de toppers ja t zal.
De manier van omgaan met, en ik ben er klaar mee.
Wat mij betreft ? Kom ik er voorlopig even niet weer.
En dat ? kan maar zo eens sneller gaan dan verwacht
na een telefoontje vanmiddag.
Die word vervolgt.

Om 3 komt onze buuffie voor iets met de sport.
oudste en zij hebben afspraak en ik sta op t punt
om te gaan werken als ze plots een epileptische aanval krijgt.
En vervolgens compleet munt in de keuken ligt.
Ik doe wat ik heb geleerd en laat oudste 112 bellen.

In notime is ambu ter plekke en komt zij weer bij zinnen,
dikke schaafwond maar voor de rest valt het mee, gelukkig.
We schrikken hier niet zo snel maar dit was toch wel even
een dingetje vooral richting oudste, maar die pakt het uitstekend op.
Ook de lijn met 112 en de ambubroeders is prima.
Ondertussen gaat het een stuk beter met haar,
en ben ik blij dat ze hier was en niet dan wel onderweg of alleen.

Gevolg is wel dat ik in vliegende vaart door school dender,
waar ik een allerliefst kadootje krijg voor de dag van de schoonmaak.
Ze zijn blij met mij, en ik met hun en dat uiten ze ook.
Zo kan het dus ook 🙂

Maar 1 ding weet ik wel,
je kooit niet een vrije ziel, dat lukt namelijk niet 🙂
XXXXXXXXXX