We hadden een top dag dat voorop,
maar laat een HSer los in Amsterdam.
Met een dinnetje die werktempo loopt.
OH dat tempo kan ik ook maar zij die me kennen
weten dat als ik verkennend loop
het niet opschiet.
Dus regelmatig roep ik: wacht ff,
ff kijken.

Een HSer in Amsterdam is als een kurkdroge spons
die fikse regenbui krijgt.
We komen vrij snel tot conclusie dat dinnetje van lange afstand zien is
en ik van de details dichtbij.
Ik ruik, voel, zie en verwonder me over de kleinste details.
Hoe de grachten stinken, hoe de zwerver eenzaam is,
en waarom die kleine mozaïek blauw is en hoe ze t gedaan hebben.
Of t goud wat blinkt ook goud is.
Of t kindje wat daar alleen staat ook alleen is.
De geur van t vele wiet maakt me misselijk.

K zie die oldtimer Mercedes, of die mondiale BMW.
Het Turkse vrouwtje op een scooter,
de geur van fake en echt, de zonnebank gebrande gezichten
van dames op hakken , en mis de lach in hun doelloze ogen.
Verwonder me over die 45.000 euro armband waar t in moet zitten
voor ons een jaar salaris.

Nee met mij kun je niet snel een bos door
maar ook geen stad.
Mijn HS draait overuren, maar maakt wel dat we bij een echte pizzaboer
de biezen pakken na een colaatje en daar vast niet gaan eten.
Dinnetje is zo goed niet om op mijn gezicht de afkeuring te lezen
en t ook op te pakken, en ook de medewerkers zien het.
Ben geen natuur talent in verbergen 🙂

Maar k heb genoten , intens, veel gezien,
veel gevoeld en veel ervaren.
Doe mij maar Drenthe…………met pokemons LOL
🙂

XXXXXXXXXXXX