Lang geleden schreven ik wel eens brieven aan mezelf,
waarbij eerlijke analyze het doel was.

Nu zit ik niet klem ,k lig niet meer overhoop
met wat ik zou willen en ik zou moeten.
Een fase voorbij ?

Er zijn een fiks aantal dingen
waar ik me onwijs zorgen over maak,
maar het is niet meer in mijn hand, of liever
ik neem het niet ter hand.

er is ontzettend veel gebeurd wat me erg veel
verdriet heeft gedaan, om tot de conclusie te komen
dat je beter afstand bewaren kunt.

Momenteel leef ik mijn leven,
doe mijn ding, en laat wat ik niet wil.
Makkelijk ? YUP
leven op inkomen van partner  ? Zeker niet.
En als ik wel terug val op bijna niet?
Zie ik t als vergoeding voor hand boven hoofd houden van.

Er zijn weinig mensen die alles weten
sterker nog die zijn op 1 hand te tellen.
Er zijn ondertussen wel meer mensen
die de draak met me steken,
die kan ik loslaten, hoe pijnlijk en dichtbij ook.
En er zijn mensen die niets van me weten
maar vermoeden en me in hun harten sluiten.

Vrienden noemen ze dat
en daar ? Krijg ik er steeds meer van.
Mensen die zonder weten, zonder  deel van mn leven te zijn
er ‘zomaar’ voor me zijn omdat ze me waarderen.
Iets van Respect
iets van Openheid
iets van Eerlijkheid.

Ik huil, ik lach, en ik ga……………
een leven leiden.

XXXXXXXXXXXX