Waar we vrijdag dachten dat hij er zou komen
ging het gisteravond enorm hard bergafwaarts.
Zover dat hij niet meer kon lopen,
moeite met ademen, kortom op……….
Eerst slaapt eega een paar uur bij hem
en vanaf 5 uur ben ik bij hem.

Ik slaap niet, ik kijk, praat met hem,
troost hem al heeft hij geen pijn
hij is zo verdrietig en wil alleen maar rust.
Als ik tegen hem zeg: wil je rust lieverd
kijkt hij me aan,knijpt zn  ogen dicht en legt zijn hoofd
op mijn hand en zucht een keer.

Het verdriet grijpt om mijn hart maar ik weet
we mogen hem niet laten lijden
we moeten hem laten gaan.
om 8 bel ik dierenarts , beste man hoort me aan :
Ik kom direct na t spreek uur naar je toe.

Om 10 uur is hij er en ook hij ziet er geen kans meer in
en heeft er zelf ook zichtbaar moeite mee.
Hij brengt hem in slaap we kussen en knuffelen tot hij slaapt
eega kan het niet meer aanzien en ik wacht tot het definitief is.
Laat een dierenarts die met tranen over zijn wangen gaat uit
en wieg het ontzielde lichaam.

Al weet je dat het goed is,
al kan het niet anders,
maar wat zal die lieverd gemist worden.
Onze knappe Bas , slechts 3,5 jaar mocht hij worden.
Maar : we hebben wel 3,5 jaar een geweldige lieve vriend in hem gehad.
Dank je lieverd en doe Blacky en Gizmo een kopje van ons.

Voor altijd in ons hart ……….

XXXXXXXXXXXXXXXXx